PERFECT SENSE / YERYÜZÜNDEKİ SON AŞK

-Erkekler vardır,
-Kadınlar vardır,
-Sıcaklık vardır,
-Umut vardır,
-Karanlık vardır,
-Işık vardır,
...
-Aşk olmadıkça hiçbirşey yoktur.

İskoçyalı yönetmen David Mackenzie'nin "Tutku Nehri" filmini seyretmiştim, beş-altı sene olmuş. Tutku Nehri, bir edebiyat uyarlamasıydı ve oyuncuları (Ewan McGregor, Tilda Swinton) filmi sürükleyip götürüyordu.
Aynı yönetmen, bu defa aynı erkek oyuncu ve bir başka etkileyici kadın oyuncuyla yine ilginç bir film yapmış. İlginç; senaryosu, karamsar gelecek projeksiyonu, yine de umut dolu son cümlesi, başarılı oyunculuğu...

Film'in orjinal adı Perfect Sense: Kusursuz Duyu. Bildiğimiz beş duyumuzdaki gibi. 
Yeryüzündeki Son Aşk  adlandırması filme ait fikri saptırıyor, aşkın tanımından çok, yeryüzünde son kalanın aşk olduğu düşüncesini uyandırıyor.

Film anlatıyor.
Çok uzak olmayan bir gelecekte, nereden, nasıl başladığı anlaşılamayan bir salgın sonucu insanlar beş duyularını kaybetmeye başlarlar. Önce koku alamazlar, sonra tat, derken işitemez olurlar ve sonra göremezler. Duyu kayıpları öncesinde duygu dalgalanmaları da yaşarlar; önce derin kedere kapılırlar, sonra korku, ardından öfke nöbetleri geçirirler. İnsanlar insan olmaktan çıkmaktadırlar.

Bütün bunlar olurken bir şef aşçı ve bir salgın hastalık uzmanı doktor karşılaşırlar.
Beraberlikleri, başlangıçta duygudan yoksundur sanki. Salgın yayıldıkça önce birbirlerine aşık olurlar, sonra kırılırlar birbirlerine, ayrılırlar, gururlarına yenik düşerler, yanlış anlamalara kapılırlar, en sonunda birbirlerini bulduklarında yeryüzünde sadece dokunma duyusu kalmıştır artık.

Aşkı korumanın biricik yolu dokunmaktan geçmez mi?
.