Çarşamba, Eylül 19, 2012

BİÇARE

Yazın ortasında bir gece, ılık havada bir bahçede yemek yiyoruz. Yakın kız arkadaşlarımdan birisinin doğum günü, bir elli yaş kutlaması. Hepimiz neş'eliyiz.
Doğum günü çocuğu için iyi dileklerimizi söylüyoruz sırayla. İçimizden biri "hepimiz birbirimiz hakkında birkaç kelimelik tanımlamalar yapalım" diyor. Başlıyoruz aklımıza geleni, içimizden geçeni söylemeye. Komik, dost canlısı, zarif, güvenilir...
Benim için sıkça "örnek anne, iyi anne" deniyor. Koltuklarım kabarıyor, marifetmiş gibi.

Oysa bugünlerde omuzlarım düşük. Bırakın tamlamaları, sade "anne" olarak bile ne yapacağımı bilemiyorum. Kızım, bin emekle, sınavlar geçerek girdiği ve başarılı bir sene geçirdiği lisede mutlu değil, "bu okulda okumak istemiyorum" diyor.
Belki de aslında sadece mutlu olmadığını sanıyor, düşünüyor, belki gerçek sebep ergenlikte ya da başka bir hassasiyetinde...
Şimdiki durumda onun algısına göre ben ona doğru yolu gösteremiyorum.  Benim algıma bakarsanız benim gösterdiğim yolları o beğenmiyor.

Peki doğru yol ne?
Şöyle diyebilse miydim?
Okuma kızım, lise de neymiş!




17 yorum:

  1. Tam ergenlik dönemleri çok zor bir kaç yıl sizi bekliyor ne yazık ki desek doğru olur.... olumsuz bir şeyler yaşanmıştır belki okulda o yüzden gitmek istemeyebilir okul değiştirmek hep zor gelir çocuklara...

    YanıtlaSil
  2. Ah ekmekçim korkulu rüyam ergenlik, telaffuz ederken bile ciddi anlamda tüylerim diken diken oluyor. Allah yardımcın olsun diyorum

    YanıtlaSil
  3. Sadece kokuyla okuyabiliyorum:( Dilerim kısa zamanda atlatırsınız bu dönemleri.

    YanıtlaSil
  4. hay allah ya...en çok 1-2 ay içinde alışır demiştik ama 1 yılı geçti resmen...gerçektren başka alternatifler düşünseniz mi kuzum?

    YanıtlaSil
  5. Mutlaka geçerli bir sebebi vardır, okulunu değiştirebilirsin, üzüldüm.

    YanıtlaSil
  6. Slince hoşgeldiniz. :)
    "Zor" mu dediniz? Kesinlikle!
    Okul değiştirmek çözüm olmayabilir. O nedenle gerçek nedeni bulmaya ve öğrenmeye çalışıyoruz, şimdi.

    YanıtlaSil
  7. Sevdacığım,
    İlla ki zorlu olacak, illa ki çocuğu da anneyi de zorlayacak diye bir şart yok. Şimdiden üzme kendini, bir bakarsın hoop geçer gider. :)

    YanıtlaSil
  8. Gugukcuğum,
    "SEVMİYORUM" diyor. Nesini sevmiyorsun sorusuna cevabı "NEFRET EDİYORUM" oluyor. :(
    Bir uzmanla görüşeceğim, böylece düğümü çözmeyi umuyorum.

    YanıtlaSil
  9. Ebrucuğum,
    Sevda'ya da yazdığım gibi, "korku" içinde olmak gerekmiyor. Bizim evdeki iki gençten biri bu dönemi daha sakin geçirdi, mesela. Kardeşimin çocukları da öyle...
    Dilerim, sizinki de sakin geçer. :)

    YanıtlaSil
  10. Şulem,
    Ruh durumuyla bağlantılı bir dalgalanma yaşıyor, daha çok. İçi zaten sıkılıyorsa, okul en büyük düşman haline geliyor, ki bu durumda okul değiştirmek de çözüm olmayabilir.

    YanıtlaSil
  11. Serpilciğim,
    Tabii ki okulu değiştirebiliriz. Sınav kazanmış olmak mazeret değil bence, bu okul tüm hayatını olumsuz etkileyecekse, varsın başka okul olsun.
    Sadece şimdiki durumda, ana mesele okul mu, onu anlama çabasındayım.

    YanıtlaSil
  12. Bence, ona güvendiğinizi, eğer gerçekten böyle bir isteği varsa arkasında olduğunuzu söyleyin. Hatta "istersen başka alternatifler bulmak konusunda birlikte çalışabiliriz" diyerek yanında olduğunuz mesajını verin. Böylece, verilecek kararın sorumluluğunu alması gerekecek, bu da doğru bir karar vermesine yardımcı olacaktır. Belki iş ciddiye binince, kapana kısılmış hissinden kurtulur ve sorun kendiliğinden çözülüe. Hem alternatifleri değerlendirmek konusunda sizden yardım isterse, sorunun kaynağı hakkında da bilgi edinme şansınız olabilir sanki bu süreçte.
    Bilmiş bilmiş öneride bulundum ama, sadece bana böyle davranılmasını isterdim diye düşünerek yazdım. Umarım en kısa zamanda tatlıya bağlanır.

    YanıtlaSil
  13. hep mutlu olmalarını istiyorsunuz/istiyoruz değil mi? oysa hayatın mutsuzlukları daha fazla ya da biz onları hiç unutamıyoruz. diyeceğim o ki; okuduğum kadarıyla siz gerçekten iyi bir annesiniz. yüreğiniz el versin, bırakın kızınız mutsuzluğu da yaşasın. geleceği kolaylaşacaktır.

    müsterih olun lütfen,
    sevgiler efendim...

    YanıtlaSil
  14. Sevgili Bernacan,
    Ne iyi ettiniz de size nasıl davranılmasını isterseniz onu yazdınız, sağolun. :)
    Hepimiz öğrenci olduk, ama, farklı etkiler altında yaşadık o yılları. Şimdiki nesil baskı karşısında bizim kadar boynu eğik değil. Güzel bir gelişme bu.

    YanıtlaSil
  15. Fatmacığım,
    Teşekkür ederim ve haklısın ayağı taşa değmesin, incinmesin istiyoruz. Oysa hayat o kadar nazik değil, mutsuzluk da ona dair. Evet! :)

    YanıtlaSil

Hoşgeldiniz!