YEŞİL ZEYTİNLİ EKMEK

Dün akşam, kızımın canlı seyrettiği maçı TV'den izlemeye hazırlanırken ilham perim kanatlarını çırptı ve "yeşil zeytinli ekmek yap, güzelim!" dedi. 
Perimi ikiletmedim, hemen kolları sıvadım ve  hamuru yoğurmaya giriştim.

Hımm, İpek Hanım Çiftliği'nin ekmelik unundan kalmamış. Ne yapalım, ben de kek yaparım diye istediğim beyaz unu kullanırım. İçine biraz da mısır unu katarım, pek güzel olur. 
Kuru maya burada, iki yemek kaşığı. 
Tuz tamam, iki tatlı kaşığı. 
Unları hazırladım; iki su bardağı mısır unu ve altı su bardağı beyaz un. 
Biraz ılık su, dört bardağa yakın, içinde iki yemek kaşığı üzüm pekmezi eritiyorum. 
Zeytinyağı da gerekecek, dört yemek kaşığı hamurun içine, biraz da hamuru tutarken avucuma sürmeye. 
Kulak memesi kıvamında  hamur, ele yapışmayacak kadar yumuşak. Oldu bu.
Şimdi yarım saat şuracıkta kabarsın, ben o sırada zeytinlerin çekirdeğini çıkarayım.
Tezgahı unlayıp, hamuru kaptan boşaltıyorum ve elimle yuvarlak şekil vererek bastırıyorum.
Hamurun ortasına zeytinleri yayıyorum, rulo yapıp tepsiye yerleştiriyorum ve biraz daha kabarması için ılık fırında bekletiyorum.
Son hareket, fırını 180 dereceye getirip pişirmeye başlamadan önce, ekmeğin üzerine boydan boya bir çizik atmak; façası düzgün olsun.

Maç bitiyor, ekmek pişmeye devam ediyor. Kızım yolda trafikte, eve bırakacaklar, "sen bekleme anne, yat" mesaj atmış. Cevap veriyorum, "ekmek var fırında, bekliyorum seni ve onu".
Pişiyor ekmek, fırından çıkarıyorum keyifle; kocaman mis gibi  bir somun. 
Uzun zamandır pişirdiğim ekmeklerin tadına hemen bakmaktan vazgeçmiştim, bu defa  ılınması için zor sabrediyorum, bir dilim kesip tadına bakacağım. 

Tezavu gösteremeyeceğim, kusura bakmayın nefis olmuş, nefis.