değişim rüzgârı mı, nedir artık?

yirmi gündür bloguma giremiyorum.
tıkladığım her defasında "kötü amaçlı yazılım var" diyen bir sayfa beni blogdan dışarı atıyor.
yerine parmaklarının ucunda yürüyen hırsız kılıklı tip karikatürü çıkıyor ki, sevimsiz mi sevimsiz...
sonra korsan yollarla girmeye başladım, bu defa da blog okurları meraka düştü; ne oluyor?
bunca patırtının ortasında "neler oluyor yahu?" deyip ilgilenecek enerjiyi bulamamıştım. 
sonunda bugün "teknoloji gurusu" elektra'mla konuşurken, bir ışık çaktı ve de meseleyi hallettim.
efendim chrome'un hırsız yaftasının kaynağı, izlediğim bloglardan birinde korsan yazılım olmasındanmış. 
anlaşılan bu tesbit doğru, çünkü defalarca o linki kaldırmayı denedim, olmadı; her defasında link yeniden belirdi. bir tür fredy'nin kabusu!
sonunda bütün listeyi silmem gerekti. 
şimdi yeniden izlediğim bloglar listesi yapacağım.

                       ***                                                        

iki gün önce n. aradı, "abla ben bu hafta gelecem, sonra bir ay felan gelemeycem" dedi.
n. haftada bir gelip ütü, temizlik ne varsa toparlayıp üstümden yük alır, sağolsun.
hayırdır, bir sıkıntı mı var?
"oğlan iyi bakmamış kendisine de ona bakayım, dedim."
"oğlan" dediği küçük çoçuğu, tip 1 diyabeti var, küçük çocuk tatlıya filan özeniyor, diyeti ihmal ediyor. 
peki ben birisine bakayım mı, ne zaman dönersin?
"abla bak iyi olur, ben belki ... uzun sürer..." diyerek mırıldanınca bende jeton düştü. 
sahiden çocuk diyetini bozmuş ve biraz kontrol edilmesi gerekmiş olabilir, ancak mesele o değil. bizim n. gidecek, belki daha koşulları kendisine uygun bir iş buldu. kimbilir?
ne yapalım? başka bir yardımcı peşine düşeceğim...

                          ***                                         

bu arada, geçen hafta benzer bir olay kardeşimin başına geldi.
on kaç senedir  her gün evlerine gelen, günlük işlerini yapan yardımcısı, bir gün gelmeyiverdi.
öyle, telefon filan bile etmeden, bir anda!
neyse, sonunda oradan buradan aranarak, başka bir iş bulduğu öğrenildi. ailece çok üzüldüler, neden bir allasmarladık esirgendi?
insanlar, yüz yüze bir veda bile edemeden kaçıyor ya, neden ki?
hani bir fincan kahvenin bile kırk yıl hatırı varken...