Okulun etrafındaki alanı daraltıp bahçesini küçültmek istiyorlarmış. Buna karşı çıkanlar bir protesto gösteri düzenlemişler, ben o gösteriye gidiyormuşum.
Yolda bir sınıf arkadaşıma rastlıyorum, beni tanımıyor, kendimi ona hatırlatmaya çalışıyorum.
Garip! Ben lisedeyken çok çekingendim, sınıftaki erkeklerle konuşmazdım bile, o sırada çok rahatım.
Sanki, şimdiki yaşımdayım, ama bir yandan değilim, daha genç gözüküyorum.
Gösteri esnasından bir yerden hızla çıkmak gerekiyor, kaçmak için yüksek bir yerden atlayacağız.
Yanımda bir kız var -kardeşimin büyük kızına benziyor- elimden tutup "hadi, çok kolay" diyor ve atlıyor.
O atlayabiliyorsa ben neden atlayamayayım diyerek, ben de arkasından atlıyorum.
Bu atlayış, bir kaç aşamalı; hoplayıp bir çıkıntıda durup, oradan tekrar daha aşağıya, sonra tekrar, bir kaç adımda atlıyorum.
Bu atlayışlar öyle hoş, sessizce, yaylanarak, ağırlıksızmış gibi ve kolay ki, çok mutlu oluyorum.
Hem atlayıp oradan kaçabildiğim için hem de atlayışların hafifliğinden...
21 Eylül 2008
Ülke gündemi nasıl da işlemiş bilinç altımıza. Bende son günlerde rüyalarımda aynı sizin gibi kalabalıklar, silahların konuştuğu, uçakların geçtiği hatta ayni sizin gibi bir yerlerden atlamalı rüyalar görmekteyim.
YanıtlaSilSevgili Mavi,
YanıtlaSilEvet, sıkıntılı zamanlar bilinç altımıza da ruhumuza da yansıyor ne yazık ki...