KISKAÇKAFA YENGEÇ AYAĞIMDAN NE İSTEDİ?

Vernal Crab, Liocarcinus vernalis

Yine birşeyleri beceremedim, yukarıdan aşağıya/aşağıdan yukarıya yazıların sırası şaştı.
Yolculuğumuzun hikaye kısmını burada anlatayım da, aşağıdaki resimler eğlencelik olsun.

Hayatımda ilk kez, tatil için gittiğim bir yerde bir hafta çakıldım kaldım. Bir hafta boyunca ne bir taşıt aracına bindim, ne trafiğe çıktım; yalnızca tatil köyü içinde gezindik, bir de sahil boyu upuzun yürüyüşler yaptık.

Hergün en az iki saat denizde yaşadım; sadece yüzdüm dersem abartı olur, yüzdüm ve suda durdum. Öyle güzeldi, öyle özlemiştim ki denizde olmayı...
Başka neler yaptım; kitap okurken uyuyakaldım, hem de uzun güzellik uykuları uyumacasına.
Deniz kenarında çıplak ayakla yürüdüm, deniz kabuğu ve taş topladım.
İskelede oturup batan güneşi, yükselen ayı, parlayan yıldızları izledim.
Yakınlardaki, uzaklardaki tatil yerlerinin ışıklarını, hemen her gün başka yerlerde atılan havai fişekleri seyrettim.
Çocuklarımla keyifli zamanlar geçirdim; sohbet ettik, gelecek yolculukları planladık.

Peki, bu konu başlığı ne oluyor derseniz, işte, o da tatilin ve yolculuğun tek macerası!
Üçüncü gündü sanırım, akşamüstü denize girmek niyetiyle sahile indim. Deniz çırpıntılı ve dalgalıydı, çocuklarla kenarda dalga kovalamaca oynamak eğlenceli geldi. Bir süre oyalandık, tam denizden çıkıyorken sol ayağımı bir şeyin sıkıca tuttuğunu hissedip, sıkı bir çığlık atıp refleksle ayağımı salladım. Bu sırada göğüs hizama kadar denizin içindeyim. Fırlayıp çıktım, ayağımın iki tarafında da boydan boya diş izi gördüm, neyse kanayan bir yara yok da, ne bu, ne oldu şimdi diye bir çeşit şok ve şaşkınlık içindeyim.
Birileri yanıma geldi, Türk usulü fikir yürütmeler başladı. Yok kayaya mı çarpmışım (ortada bırakın kayayı, taş bile gözükmüyor), yok caretta mıymış acaba, yoksa müren olabilir miymiş...
Doğrusu epey tırstım ve canım sıkıldı.
Neyse, toparlanıp tesisin doktoruna gittik. Genç pratisyen doktor hanım, "oo, biz nelerle karşılaşıyoruz, kara balıktır bu" dedi, kızarmış ısırık üstüne nedense antialerjik bir krem buladı, bir de antialerjik hap verip beni postaladı.
Ayağım acıyor, düzgün basamıyorum, ayağımın üstü az az şişmeye başladı.
Fakat asıl önemlisi ben o şeyin ne olduğunu çok merak ediyorum, ama anlayamıyorum.

Sonunda, sabaha karşı uykumun arasında ısırılma sonrasında ayağımı kurtarmaya çalışırken, şöyle bir karış çapında bej renkli bir taş-kaya parçası gördüğümü, kıyıda küçük bir çocuğun da bu büyüklükte hareket eden bir kaya parçası gördüğünü anlattığını, zaten ayağımın iki tarafını birden kaplayacak şekilde ısıracak bir balığında en az bir kulaç büyüklüğünde olmasının mantıklı olacağını, bu durumda bu ısırık işini olsa olsa bir kocaman yengecin yapmış olacağını, zaten kıyıya yakın olduğumuza göre en mantıklı sonucun bu olması gerektiğini düşünüp, rahata erdim!

Denizden gelenin verdiği hasarı, yine de en iyi deniz iyileştirdi. Hergün denize girip ayağımı çırptıkça ve kuma sıkı basarak yürüdükçe ayağımın şişi gün geçtikçe indi, moru azaldı.

İstanbul'a dönünce ilk iş, internette araştırma yapıp yukarda fotoğrafı görülen "dişli" yengeci (Vernal Crab) bulunca, teorimi doğrulamış oldum.

İşte, tatilimin macerası budur.