"CADDE"

Dün öğleden sonra kızımla Cadde'ye gitmeye niyetlendik.
Her nasıl bir tesadüf olduysa, o saatte taksi bulabildik. Acaba, bulamayıp yürüyerek gitsek daha mı iyi olurdu, diye düşünmeden edemedim, daha sonra. Çünkü, taksi şöförünün çenesinden kurtulamadık.

Adamcağız, kasten veya değil sağdan soldan, bir önceki olmadı sonraki yalnış sokaklara girerek beş-altı dakikalık yolu on dakikaya çıkardı. Bu da yetmiyormuş gibi, yol boyu "tabii sizi tenzih ederim, ama, bu caddede de ne var, aslında bizim oralar daha güzel, hem manzaralı hem temiz havalı, üstelik ucuz" konulu bitmeyen bir konuşma yaparak bizi bilgilendirdi!
Dayanamadım sordum, sizin oralar nereler ola ki, öğrendim; Yakacık'mış.
Ooo, dedim oralar da doldu, eskidendi Yakacık'ın hoş ve havadar olduğu. Yok, yanılıyormuşum, bomboşmuş, pek ferahmış.
Herhalde ben uzaktan geçerken tanıyamıyorum, serap filan görüyorum. Nasıl bomboşsa?

Son zamanlarda, taksi şöförleri arasında, "Cadde düşmanlığı" yaygınlaşan bir eğilim oldu. Haksız da değiller, İstanbul'un sabır taşı çatlatan trafiği orada da tüm özellikleriyle görülüyor. Caddeye ulaşması bir dert, caddede ilermek bir başka dert, oradan çıkan yollarda ilerlemek başka...

"Cadde" deyip duruyorum; bu son yıllarda genel bir ifade şekli oldu. Kastettiğim, Bağdat Caddesi. Anadolu yakasının en büyük ve uzun caddesi.
Aslında İstanbul'un mu, demeli? Galiba İstanbul'un hiç bir yerinde bu denli uzun, canlı, hem oturulan, hem alış-veriş yapılan, hem eğlenilen, sinemaya, tiyatroya, müzik dinlemeye gidilebilen başka bir yaşam alanı yok.

İstiklal Caddesi de, -ki eskiden "cadde" denince akla gelen yer orasıydı- uzun, canlı nerdeyse 24 saat yaşayan bir dünya.
Yine de, yaşayan bir yer olmasının özellikleri farklı. Diyelim, İstiklal'de (orası da öyle anılıyor ya da Beyoğlu deniyor) ailelerin yaşama oranı çok daha düşük. Genç, bekar nüfus çok daha ağırlıkta. İstiklal'de ev pek az, olanlar da yine daha çok bekar veya bohem yaşamı tercih edenlere hitap ediyor. Oysa, Cadde tümüyle orta sınıf ailelerin sosyalleşme alanı "agora"sı gibi.

Gördünüz mü, bir şöförün iddiasından nerelere geldik?

Bana sorarsanız, Cadde'yi en çok hafta sonu sabah erken vakit yürüyüş yaparken, ya da hafta içi öğlen saatlerinde emeklilerle bebekliler sakin sakin gezinirken seviyorum. Diğer günler ve saatler meraklılarına kalabilir, gözüm yok.


Bağdat Yolu - Şevval Sam

Çocukluğumda bu şarkıyı Şükran Ay'dan dinlediğimi hatırlıyorum.
O zaman bu Bağdat Yolu ne menem bişeymiş diye pek meraklanırdım.
Bağdat Yolu, meğer, Bağdat Caddesinin ilk hali imiş; yıllar sonra görünce, şaşırmıştım.