Bu sayfada ve sayfa başlığında gördüğünüz beyefendi, kedimiz Mişa . Onu burada anlatmıştım.
Evden kaçtı, bizi bıraktı, bulunamadı.
Üzüldük, çok.
Ama, nafile işte.
Meraklı kedi haliyle balkondan bakarken.
Üzülmeyin aşağı düşmedi.
Sanırım uzun kuyruğu onu dengede tutmaya yetiyordu.
Ah Mişa Ah!
Çok özlüyoruz seni!
çok üzüldüm ben, hem bu yazına he de öncekine (yine mişayla ilgili olana)...size kızdığı için kaçmamıştır o, azmış belli ki... ortalığa çiş yapmalar falan...biz de çok çektik zamanında da ordan biliyorum...keşke geri gelse...ağlıcam şimdi :((((
YanıtlaSilbu arada...geç de olsa biraz...geçmiş olsun, umarım daha iyisindir.
YanıtlaSilElifciğim,
YanıtlaSilHiç azmazdı biliyor musun?
Yani azma zamanlarında filan hiç koku bırakmazdı, rahatsızlık vermezdi...
Asil ya, beyefendi! Halka rahatsızlığını göstermezdi, yani. :)
Bilgisayarda fotoğraflarına bakarken, eski yazıyı yazarken bulamadığım bir-iki güzel fotoğrafını buldum da, oradan aklıma düştü.
Senin üzüleceğin aklıma geldi doğrusu, ancak yazmadan duramadım. Kusura bakma.:(
Geçmiş olsun dileğin için, ayrıca teşekkür ediyorum.:))
Ah Misa'yi bilmiyordum ben, nasil kacirmisim boyle bir guzelligi.
YanıtlaSilIkinci pozu gorunce eyvah dedim bizim kedimiz iki kere dusmustu boyle bakarken, kalcasina pin takilmisti hatta.
Ah su merak yok mu...
Benden de cok gecmis olsun, asagidakileri henuz okudum da ;)
YanıtlaSilmutlu, umutlu, sevgi dolu yıllar dilerim. sibel www.cafecihan.blogspot.com
YanıtlaSilHayallah, geçmiş olsun, hem sana, hem kaybınıza. İnsanın sevdiklerinden ayrılması zor. (Ne güzel hikaye değil mi? Her Güne Bir Yemek'e de koymuş, hatta Radikal'e veda yazısına bununla başlamıştım.)
YanıtlaSilismi de kendi de çok güzelmiş mişa'nın. çok üzücü ekmekçikız ama elden bir şey gelmiyorsa üzülmeyin artık.
YanıtlaSilsevgiler.
Böcekciğim,
YanıtlaSilTeşekkür ederim.:)
Mişa çok yakışıklı bir kediydi sahiden. Üstelik çok temkinli bir kediydi; düşmesi sözkonusu bile olmadı. Ama... :(
Neyse.
:)
Sevgili Sibel,
YanıtlaSilBen de gönlünce bir yeni yıl dilerim, sana.
Sevgiler.
:)
Tijenciğim,
YanıtlaSilTeşekkür ederim nezaketin için.:)
Evet, hikaye çok güzel. O antolojiyi bulup başka bir güzel hikayeyi burada paylaşmak istiyorum.
İyi seneler.
:))
Sağol Periciğim,
YanıtlaSilYukarda yazmıştım; eski fotoğraflara bakarken içim havalandı da, ondan.
Yoksa, eskisi gibi her dakika aklımıza düşmüyor, artık.
:(
ahh ne tatlıymıs bu mişa! insan zamanla alışıyor yokluklarına ama eski fotograflara rastlayınca fena oluyor. bizim santana'nın da fotografları var bir klasörde. kaç yıl oldu ama nadiren acıp bakabiliyorum, üzüyor çünkü. umarım mutlu oldugu bir yerdedir mişacık...
YanıtlaSilÖyleydi Neocum, bize çok tatlı gelirdi. Gerçi yabancılara karşı önceleri hiç sevimli suratını göstermezdi, ancak alıştıktan sonra sevimli olurdu. Ancak, hiç bir zaman da nalet huylu bir kedi değildi. Diyorum ya, hakiki bir asildi; mesafeli, adam seçen, laubali olmayan, kendi isterse sevgi ortamı yaratan...
YanıtlaSil:)
Sevgili ekmekçikız,
YanıtlaSilNe kadar güzel bir kedi bu. Uzak ülke prensleri gibi; masalsı bir hayvan. Çok da akıllı görünüyor aslında. Diyeceğim şudur: Bu bey başını becerir, keyfi yerinde olmazsa da geri döner bence. Bizimki de üç gün filan gezip geri geliyor. Üzülme nolur, umarım mutludur Mişa. (ismi süpermiş)
Öpüyorum ve iyi yıllar diliyorum.
marruu
Misocum,
YanıtlaSilKediseverler hiç sektirmiyor, tanıyor kedinin ruhunu.:))
Teşekkür ediyorum, çok güzel bir sene olsun.
:)
Ah, cok uzuldum. :o( Mavi Rus, degil mi? Cok uzuldum gercekten.
YanıtlaSilwww.elifsavas.com/blog
Evet, Elifcim Mavi Rus, o!
YanıtlaSil:(
Sağol.