Elektra bilmiş.
İki gündür sesin çıkmadı. Bir konser yazısı bekliyorum, diyor.
Nasıl bir hissetmek bu, yahu?
Cuma akşamı, kızımın okulunda, haftasonu müzik kurslarına katılan öğrencilerin birinci dönem çalışmalarını sergiledikleri bir resital düzenlenmişti.
Önce, minikler sahneye çıktılar. Piyanoda, orgda küçük parçalar çaldılar. Üstelik parça anonslarını kendileri yaptılar. Çok heyecanlı ve olağanüstü tatlıydılar.
Sonra sıra büyüklere geldi. Bu defa, gitar çalanlar bir grup olarak sahneye çıkıp, birlikte çaldılar. Kızım, dört delikanlının arasında tek çiçekti.
Ben, oğlumun deyimiyle "japon-anne" olarak görev başındaydım.
Oğlum ve babası daha arkada otururken, fotoğraf çekmek amacıyla kendimi ön sıraya attığım için bu ünvana layık görüldüm.
Konser sonrası kızımın heyecanı ve sanki gitar çalmak isteyen kendisi değilmiş gibi dayattığı itirazları sönmüştü.
Demek sahne tozu yutmak, o kadarcık kısa süre için bile olsa, insanı nasıl daha çoğunu istemeye yönlendiriyor.
Şimdi sıra ikinci dönem voleybol okul takımının yapacağı maçlarda.
Bakalım, "voleybolu seviyorum, maç yapmayı değil" itirazları maçlar kazanılınca ne şekle dönecek?
:))) allaam allaaam nasıl bildim yahu:) hem de en önemli konseri şappadanak bilmişim iyi mi:)
YanıtlaSilşimdi anlamadım yalnız, bu çiçek kızımız istemiyor muydu konsere çıkmayı? orasını anlayamadım.
ama sonuçtan memnun sanırım, onu anladım. tebrik ederim minik çiçeği:)
iyi geceler...
ben henüz iğneada yazısını okuyup anılara dalmıştım ki, aaaa, ikinci yazı da geldi, ne hoş :)
YanıtlaSilNe gurur verici bir şeydir o resitali izlemek....ne güzel bir haftasonu olmuş :)
Çiçek kızımız konsere çıkmak istemiyordu, evet Elektracığım.
YanıtlaSil:)
Onun teorisi şu:
Gitar çalmayı öğensin, hem de iki ders sonra, hemen ve fakat, çıkıp kimseye çalmasın.
Voleybol oynasın ve fakat maç yapmasınlar, hele hele asla yenilmesinler.
Böyle öğrenecekler hayatı, başka yolu yok. Çalışmalarının sonucunu birilerine gösterecekler. Yarışacaklar. Herkesin bakışları üstünde olacak.
Sonuç alınca da kaçmanın çare olmadığını anlayacaklar.
Ama, bu arada yürekleri de çarpacak; biz de onların arkasında olup, sırtlarını sıvazlayacağız.
:))
Şuleciğim,
YanıtlaSilBu resital yazısı Pazartesine kalmıştı. Elektra'nın yorumlarında benim konser yazısı yazacağıma dair kehanetini görünce, arkadaşımızın biliciliğinin gazı ile acele yazdım.
Bir taraftan da oğlum, hadi anne kapa şu ışığı diyordu. (Onun bilgisayarı açıktı o sırada :-))
Şekerim benim. Aferin ona. Ne güzel yenmiş, ya da az da olsa başa çıkmayı öğrenmiş heyecanıyla:)
YanıtlaSilmarruu
Sahaya cikmak da sahneye cikmak da her yönden gelisimine yardimci. Ikisini birden yapiyor demek :)
YanıtlaSilTebrikler kiziniza!
Ben de kesin Japon olurdum boyle durumlarda. Babam gibi :D
Misocuğum,
YanıtlaSilİnsan çocuklarıyla birlikte yaşarken, onlar büyürken, sürekli değişen, devinen bir hayatın içinde oluyor.
Gitar resitalinin üç gün sonrası, kırık macerası başladı.
:)
Öyle işte.:))
B5ciğim,
YanıtlaSilTebriğini kızıma ilettim, teşekkür ediyor.
Ancak, geçen seneki voleybol kazası piyanoyu dururmuştu. Şimdi de gitar sahnesi bekleyecek.:(
Demek sizde "japon-baba" modeli vardı. Çok hoş!
:))
hii, ne güzeel. keske biz de gorseydik yav.
YanıtlaSilben de ortaokulda boole bi resitale katilmistim. Hem siir okudum hem de okunan siirlerin arkasina gitarla fon müziki yapmıştım. İnsan kendini bi başka hissediyor orda. olmadigi biri gibi ama aslinda oldugu biri gibi. (ne sacma diyceksin ama yok, diil, yuzyuze anlatabilirim)
Sahne tozu yutmak cok dogru bir deyis bence, yutulur da, ustelik sahne kokusu burundan hic cikmaz. (beyinden diyelim)
...diye genellemiyim, ne ayip, tek sahneye cikan sahsiyet benmisim gibi, 'benim cikmiyor en azindan' diyerek siyrilayim bu simarik vaziyetten...
yalniz, elektla erdi mi hoy? ne zaman oldu bu?
YanıtlaSilÇobancım,
YanıtlaSilElektra, geçen hafta sonu erdi.
Kendi blogunda yazdığı bir yorumda, "iki gündür sesin çıkmıyor, sen şimdi bir konser yazarsın" diye bilenelektra ünvanını aldı.:))
Ay, pardon!
YanıtlaSilBen önce "yüzyüze anlatabilirim" cümleciğiyle ilgili kelam edecektim.
Yani, bu tatilde bizim memlekete yolunuz düşecek anlamına mı geliyor, diycektim.
:)
Hıı?
Lütfen!
:))