YEŞİL AĞAÇ KIRIĞIYMIŞ

Dün akşamüstü, her Pazartesi yaptığım gibi, okul takımının voleybol antremanına kalan kızımı karşılamak üzere, işten erkence çıktım.
Tam dolmuşa binmek üzereyken, cep telefonum çaldı. Meydan gürültülü, ses kötü geliyor. O hengamede kızımın okul müdürünün adını güç bela duydum. Ardından da, .... antremanda ufak bir kaza....., ........sesini duyun isterseniz......, .......hemşire hanım çatlak olabilir diyor......, .......sizi beklemeden röntgen çektirmeye götürelim, isterseniz..... sözlerini duydum.
Kızımla konuştum, sesi ağlamaklı çıkıyordu. (Sonradan öğrendim, canı yanıyormuş, ağlıyormuş.)
Hemşire hanımla hangi kliniğe götürüleceği konusunda anlaştık.
Kızımın babasını arayıp durumu haber verdim, gel istersen, dedim. Hemen yola çıkıp beni aldı, karşıya geçtik.
Kliniğe ulaşmadan az önce hemşire aradı; röntgen çekildi, sol kolda kırık var, alçıya alınması gerekiyor dedi. Beş dakika sonra doktorla konuşuyorduk.
Doktor, "yeşil ağaç kırığı" bu, dedi. Birazcık yerinden oynamış, yerine oturtup alçıya alacağız, şimdi siz biraz dışarda bekleyin diye bizi odadan çıkarttı.
Kızım, o an bağırmış. Onu duymayalım diye dışarı çıkarılmışız.
Şükür ki, kırık yerine oturtulduktan sonra kazadan sonra sürmekte olan acısı dindi.
Sonra alçı yapıldı. Bir hafta dirsek üstüne kadar, iki hafta dirsek altından olarak, üç hafta alçıda kalacak.
Tekrar röntgen çekildi, kırığın alçı sonrası durumu kontrol edildi.
Sigortayla görüşülüp, muaftı, değildi, faturayı kim ödeyecekti faslı geçirildi.

Okula gidip, kızımın eşyalarını aradık. (Kaza antremanda olduğu, kliniğe şort, tişörtle gelmişti.) Şaşkınlıktan söylemeyi unutmuşlar, sonradan eşyaların kızımı taşıyan okul aracında unutulduğu anlaşıldı.

Eve geldik.
Kızım, akrabalara ve arkadaşlara olayı anlatıp geçmiş olsun dileklerini kabul etti.

Gece biraz ağrısı oldu, yine de uyuyabildi.

Bu sabah hatır sorma telefonlarına cevap verirken keyfi yerindeydi.











Kızım, geçen sene, piyano çalmak istemişti. İki ay kadar ders aldı.
O arada bir gün, yine voleybol antremanında, sağ koluna çarpan hızlı bir top bileğini çatlattı. Bir ay atelle dolaştı, piyanoya veda edildi.
Bu sene de tam gitar resitali sonrası yine spor kazası oldu. Bu durumda, gitar bir süre odanın köşesinde yalnız kalacak.
Sanırım, çiçek kızımın, müzik kariyeri ile spor kariyerini birbirinden ayırması gerekiyor.
Müzik, sporun kazalarına kurban gidiyor, ne yazık ki.


Ya da, en iyisi yavruma nazar boncuğu takayım.