AŞK ROMANI

Okumayı öğrendiğimde kırmızı kurdele takmışlardı. Sınıfta, hatta okulda, ilk okuyandım. O gün bu gündür okurum; severek, merak ederek, seçerek, oburcasına...
Funda, ilk sobesini yazıp elim sende dediğinde, konuyu hemencecik yazarmışım gibime gelmişti. Kitapseven birisi için, en sevdiği aşk romanlarını yazmaktan kolay ne var, değil mi?
Öyle değilmiş, işte!
Geçtim kütüphanenin karşısına baktım, durdum. Hiç "Top Ten" listesi yapabilecekmişim gibi durmuyor. Aşktan sözeden, aşkı anlatan, içinde aşk olan o kadar çok roman var ki. En sevdiklerim hangileri ola ki?
O sırada gözüm "Genç Kızlar"a takıldı.
En sevdiğim diyemesem de, onu okuduğum yaş gereği en çok etkilendiğim ve aşk romanı tanımına en çok uyan olduğu için, onu seçmeye karar verdim.

Kitabın yazılış hikayesi ayrı bir roman gibi.
22.07.2005 tarihli Radikal-Kitap'da Sennur Sezer, anlatıyor:
Genç Kızlar, Nihal Yeğinobalı'nın bundan elli beş yıl önce Vincent Ewing adıyla yayımladığı ilk romanı. Arnavutköy Amerikan Kız Koleji'ni bitirdikten sonra başladığı çevirmenlikteki başarısı, çevirilerinin dönemin en çok okunan romanlarını basan yayınevlerinden birinde yayımlanışıyla da sabit..... Ancak yayımcılar çevirilerindeki başarılı dili, onun kendi romanını yazması için yeterli görmüyorlar. Roman yazmak için 'genç' olduğunu söylüyorlar. O da yazdığı ilk romanı "amcasının evinde bulduğu çok eski bir Amerikan romanının çevirisi" olarak sunuyor. Konuyu da "Kendine aşkı yasaklamış olan bir erkek ile ona âşık üç kızın hikâyesi" ve "Aynı erkeğe âşık üç genç kızın ve onlardan birini seçtiği zaman bedbaht olacağını bilen aşka tövbeli bir erkeğin romanı" olarak özetliyor.

Romanı okuduğumda ortaokuldaydım, sanırım.
Sınıftaki kızlar arasında elden ele dolaşan, kıkırdaşılarak, sır paylaşır gibi sözedilen bir kitaptı. Sanırım, ablası olan bir arkadaşımdan almış ve kurala uyarak gizli gizli okumuştum.
Neden? Çünki, kitap ayıp şeylerden sözediyordu.
Neydi ayıp şey? Şimdi okusanız, pertavsızla arayıp bulmanız gereken cinsten cinsellik barındırmasıydı.
Günümüz gençlerinin -umarım, büyükçe bir kısmının- güleceği bazı sayfalar için bu kitabın adeta erotik bulunması, kitabın yazıldığı dönemin bizim gençlik zamanımıza kadar yansıyan baskıcı-ayıpçı zihniyetinin sonucuydu, elbette.

Yazılmasından çeyrek yüzyıl sonra bile, heyecan duyarak, gizli saklı okuduğum kitabın, aslında çeviri roman değil de, çeviri gibi gösterilmiş kurgu roman olduğunun ortaya çıkması için çeyrek yüzyıl daha geçmesi gerekti.
Genç Kızlar, gerçek yazarı/sahte çevirmeni Nihal Yeğinobalı'nın adıyla yeniden basıldı. Eski günlerin anısına o baskıyı aldım, okudum. Gayet akıcı dille yazılmış ve artık eğlenceli bir anı olmuş kitabı, kütüphaneme yerleştirdim.


Aşk romanı denince aklıma gelen kitaptan:

"....Yalnızca bahar yıldızlarının aydınlattığı gece içinde onunla baş başa kalmak, genç kıza derin bir hoşnutluğun yanı sıra hâlâ anlamsız bir korku veriyordu. Kalbinin göğsünden fırlayacakmış gibi çarptığını ve avuçlarının terlediğini hissediyordu. Ondan tarafa bakmaya bile cesareti yoktu.
Eve kadar hiç seslerini çıkarmadan geldiler. Bahçe kapısının önünde Gabriel, "Sen dur biraz" dedi. Miss Bee durdu. Ona boyun eğmek, o ne derse onu yapmak doğal bir şeymiş gibi geliyordu. Gabriel birkaç dakika sonra ışıkları söndürmüş olarak, Miss Bee'nin kürk kabıyla döndü.
"Şunu sizin eve bırakalım da korulukta biraz gezelim" dedi. "Geceleyin ağaçların altı çok güzel oluyor." Miss Bee evine girip kürkünü asarken aynada yüzünü gördü. Rengi bembeyaz, gözleri kapkaraydı. Ani bir merakla eğildi, dudaklarının yansınımını inceledi. Dudakları da solgundu. "Bu gece beni öpecek mi acaba ?" diye düşündü. Gabriel Samson'un kendisini öpmesini düşününce içinin dayanılmayacak kadar tatlı bir heyecanla gıcıklandığını hissetti...."

Son anda hatırladım; sobenin bir de ebeleme faslı var, kuralı bozmayayım.
Şimdi sıra Arzu Çur ve Neolitik Hanım'da. Gerçi biri gazi oldu, diğeri tatilde ama, olsun. Onlar kitapseverdir, bir ara yazarlar artık.

.