BİR ŞAŞKININ ALIŞ VERİŞ MACERALARI

Kardeşimin ev taşıma, yerleştirme faaliyetleri çerçevesinde, yolumuz bir gün, şu lacivert sarı bayraklı kocaman markete düştü.
O gün lodos mu vardı neydi, ben zaten tepe sersemi olmuştum. Üstüne bir de o hengameye girince feleğim iyice şaştı, şaftım kaydı.
Oraya bak, şurayı dolaş... İlk defa panayır görmüş çocuk gibiyim.
Bir dolu hoş nesne var. Ucuz gibi de. Alsan, bir kamyonet doldurursun da, ne lüzumu var.

Evdeki, rende iş görüyor. Aaa, ne hoş kırmızı sapı var diye, bi tane daha alınır mı?
Şu fırın kaplarının biçimi ovalmiş, ne ilginç diye üç tane daha nesne alıverirsen, sonra eve gidince nereye tıkalayacaksın onları?
Ya da ucuz bunlar diye % kaç pamuklu, kalınlığı nedir görmeden anlamadan lastikli çarşaflar alırsan, gerçekle evde toslaşıp, yahu, tül gibiymiş bunlar dediğinde, onlarla ne örteceksin?

Size soruyormuş gibi yapıp yansıtıyorum aklımsıra savuşturmaya çalışıyorum; en psikolojik savunma mekanizmamla, aslında.

Sonra eve geldik ve bütün bu soruları kendime sorup, hırslandım.
Bir güzel zılgıt şahsıma!
Oğlum söylenmeme dayanamadı, "anne ya, sen şimdiye kadar kaç alışveriş yapmışsındır?" dedi.
Nasıl yani "kaç alışveriş?"
"Canım, yani bugüne kadar ki hayatında, mesela..."
"Ooo, ne bileyim, eee onbin .... monbin... filan herhalde"
"Bunların kaçı kötüdür, boşa gitmiştir?"
"Aaa, bi düşüneyim..."
Hah! Neyse, o zaman çocuğumu anladım, gidip yanağını öptüm, sarıldım, teşekkür ettim.

Tamam ya, o kadar da boşa gitmemiş, rende kullanılır, ne bulursam fırında pişiriyorum zaten, sonra çarşafın birini iade ederiz, öbürü zaten çok fena değilmiş, diyerek teseli buldum.

Veee, bi daha o lacivert sarılı bayraklı yere gidersem, sadece alt kattaki yiyecek yerinden alacağım üç parça ile yetinmeye karar verdim. (Sanırım bu söz, sadece bir dahaki gidişe kadar geçerli olacak!)

Üç parça şu:
Peynir, reçel veee, evet, çavdar ekmeği için hazır malzeme.

Ta tammm!
Huzurlarınızdaaa, pişirilmiş ve peynirle beraber yenmeye hazır İsveç Çavdar Ekmeği.



.