ELEGY

Malumunuz, Filmekimi bitti.
Yine malumunuz, "okumuyorsunuz etmiyorsunuz, ama yılmıyorum yazıyorum" kaprisleri eşliğinde gördüğüm ve kaçırdığım filmleri yazdım.
Bitti mi? Hayır!
İster inanın ister inanmayın, ben yine sinemaya gittim, üstelik bu son filmi de yazasım var. Şöyle oldu; bu hafta üç film görme niyetiyle bilet almıştım zaten, birini kaçırdım mı? Evet! O zaman, bir film daha görebilirim, değil mi? Evet!
Hep, böyle olur zaten. Ne zaman bir film festivali olsa, o hafta mutlaka görmeye değer bir film vizyona çıkar ve onu kaçırmak beni sinir eder.
Bu haftanın Filmekimi arasına giren filmi de, zaten son İstanbul Festivalinde gösterilmişti, vizyona geçen hafta girdi. Dün akşamüstü bayan E. ile konuşurken, birbirimizi acele gaza getirdik ve soluğu sinemada aldık, bir güzel.

Elegy, adı abuk sabuk Türkçeleştirmişfilmlerden olmuş, ne yazık ki. Bu konuda yapılan saçmalıklara özel gıcığım var. Seyirci çekeriz belki diye, isimlere çifte parende atıyorlar da, sinir olanları hesaba alan yok, anlaşılan.

Philip Roth'un "The Dying Animal" adlı romanından uyarlanan filmi, Katalan yönetmen Isabel Coixet çekmiş.
Orta yaşlı erkeğin genç kadına olan aşkının, tutkunun, kadın yönetmenin süzgecinden geçerek anlatılması konuya değişik bir açı getirmiş, bence.

Tam bu noktada, araya sonradan yayımlanan bir gazete röportajından bir parça alıyorum. Yukardaki cümleme bir çeşit cevap olarak Ben Kingsley, diyor ki:
"Oynadığınız karakterle özdeşleşmek oyunculuğunuza zarar verir. Oyunculuk bundan daha fazlasını gerektirir. Kepesh için ölüm ve yaşam bana ifade ettiğinden farklı şeyler ifade eder. Onun sorunu artık palyaço gibi davranmayı bırakıp büyümesi gerekmesidir. Bu karakteri oynarken, arama onunla bir mesafe koydum. Isabelle bu filme kadın bakış açısını getirdi. Isabelle sayesinde hem Kepesh hem de ben kadınsı yanlarımızla, yani içimizdeki şefkatle, güçle ve bağlanma arzusuyla yüzleştik."
Tamamını okumak için tıklayınız.

Burada da, film hakkında doğru bir bakış olduğunu düşündüğüm bir kritik bulacaksınız.
Filmin gelişimi içinde genç sevgili Penélope Cruz'un fiziğinde oluşturulan değişimi ve bunun anlatıma olan katkısını beğendim. Geçen sene "Volver"deki cevval kadın nerde, bu naif genç sevgili nerde? P. Cruz, bu kadar farklı rollerin altından kalmayı beceriyor, hem de başarıyla.
Aşık profesörde Ben Kingsley olağanüstü başarılıydı. Bu adam, sopayı oynasa can veriyor, rolüne.
Kadın arkadaşta Patricia Clarkson ve erkek arkadaşta Dennis Hopper olgun oyunculuklar sergiliyor.
Filmin müziği de güzel seçilmişti, anlatımı destekliyordu.
Keşke, youtube açık olsaydı da, size J. S. Bach'ın güzelim Si minör piyano konçertosunun Adagio bölümünü dinletebilseydim. Filmde, bu müzik tek el piyano partisiyle kullanılmıştı, öyle çok yakışmıştı ki, anlatılanlara.





.