SORU

İnsanın gündelik hayat içinde, belirli bir ritmi var; her gün tekrarlanan işler, ihtiyaçlar, basit şeylerden oluşan davranışlar.
Şöyle diyelim; her gün şu şu şu işleri yapmak, bu bu bu insanlarla karşılaşmak, belirli saatlerde karnı acıkmak, yorulup uykusu gelmek, sıkışınca tuvalete gitmek, keyfi gelirse ve bir partneri varsa sevişmek, aklına bir şey gelince iç çekmek, çocuğu varsa onun derdiyle ilgilenmek, birilerinin yaşantısını kendisi için mesele haline getirmek.
Bu listeyi istediğiniz kadar uzatıp çeşitlendirebilirsiniz, sündürebilirsiniz, sadeleştirebilirsiniz.
O andaki keyfiniz neyi emrederse onu yapabilirsiniz.

Sonra bir gün hayatınızın gündelik listesi değişebilir.
Bunu siz istemiş olabilirsiniz, sizin aklınızda değişiklik isteği hiç yokken tesadüfün rüzgarı savurup önünüze çıkarmış olabilir veya hayat bu herşey heran olabilir işte.
Bu değişimin konusu yeni bir iş olabilir, hayatınıza bir insanın eklenmesi olabilir, hayatınızdan eski bir insanın çıkması olabilir, keşfettiğiniz bir benlik duygusu olabilir, belki bir aidiyet olabilir, sağlık dengesindeki bir değişim olabilir ya da vücudunuzdaki sıradan fiziksel farklılık bile olabilir.
Mesele bu değil.

Mesele, bu değişim yaşandıktan sonra, hiç bir şeyin artık eskisi gibi olmadığı. Görünürde günlük listenize çok basit bir madde eklenmiş veya çıkmış gibidir.
Bu durum, artık hayatınızın bir parçası haline gelmeye çalışır ve o eski, tanıdık ritmi bozar. Siz artık yeni bir ritmin içinde dengenizi bulmaya çalışırsınız.
Başta belki savrulursunuz, şaşırırsınız, el yordamıyla hareket edersiniz. Kimi kere sersemce davranırsınız.
Sonra, bu ritmi de yadırgamamaya başlarsınız. Gerçi, bu yadırgamama hali o kadar da kolay değildir.
Bazı insanlar duygu ve davranışlarında tutucudur, alışma, benimseme katsayıları yüksektir, uzun bir süreç yaşanır, alışkanlık değiştirmeleri zordur, zorludur.
Bazı insanlar her duruma süratle adapte olup, buldukları her giysiyi uysun uymasın üstlerine geçiriverirler. Bazen bu giysi biraz dar gelir ya da sarkar ama onlar keyiflerini bozmaz, idare ederler.

Belki, asıl tatsız olanı tam o değişikliğe ya da yeniliğe veya eksikliğe, en iyisi sürprize, her şeyiyle tam alışmışken benimsemişken, ay pardon pardon denilebilmesidir. Bütün o kabuğundan çıkma çabasının, o sabuklama, o kendini başka hissetme halinin ne olacağı sorusuyla yüzleşiriz aniden; her şey başa sarmak için miydi?

Ey dost! Bir deyiniz, nedir cevap?
Evrilecek miyiz, devrilecek miyiz, bu durumda?

Buyrun burada son moda bir türkçe tango var.

.