ERGUVANLI MEKTUP

Ağacım.
Bu sabah böyleydi, işte.


Beni biliyorsun; hareket ettikçe enerjim artıyor. Bu hafta gerildim, yoruldum yatayım, dinleneyim diyemedim bu sabah yine. Kalkıp, erguvanıma bir bakayım, açmış olmalı, bu seneki halini bir göreyim, kaçırmayayım, dedim.

Herkese açık bir parktaki herkesin gördüğü bir ağacı böyle evlat edinmiş gibi olmak biraz saçma değil mi? Olsun! O benim ağacım. O da bunu biliyor.
Kendime bir tanık bulayım dedim, Şule'ye haber saldım. Hep olduğu gibi, bu salma da karşılıksız kalmadı, sevgili arkadaşım ağaç ziyaretimde bana katıldı.

Biliyor musun? Bu mevsimde onu göreceğim vakit sahiden heyecanlanıyorum. Hiç şüphesiz seni göreceğim, hatta görme ihtimalimin olduğunu öğrendiğim zaman duyduğum kalp çarpıntısı gibi değil, bu. Belki, balkonumdaki saksıya diktiğim avokadonun ilk filizini gördüğüm zaman duyduğum sevinç gibi, daha çok.
Yaa! Bu arada güzel bir haberi daha vermiş oldum: Avokadom filizlendi, gün gün büyüyor.
Bu yaz geçsin, onu bahçeye diğer avokadonun yanına dikeceğim. Belki, seneye o ikisi artık birarada olduklarından yavrulamaya, meyve vermeye dururlar. Malum, avokadolar yalnızken meyve vermiyor. Öööyle kavak gibi uzayıp duruyorlar. Bu halde ne olacak, göreceğiz hep beraber.

Yine, an sektirmeden buluştuk Şule'yle. Bayılıyorum dakikliğine, onun.
Parkın cümle kapısındaki erguvan donanmıştı. Hem de nasıl parıldıyordu, gözlerimiz kamaştı. Altından geçtim, en alt dalı saçıma dokundu, öyle mutlu oldum ki...

Mor salkımlar çitlere ve ana yolun başındaki yarı kuru çitlembik ağacına sarılmıştı. O ağaçtaki salkım, geçen sene daha coşkundu, bu sene pek keyfi yok mu, nedir?

Laleler, hercai meneşeler, papatyalar, gelincikler zemini kaplamıştı. Göz alıcıydı bahar renkleri. Arkadaşım, gelinciklere meftun. Gözleri ışıldadı onları görünce. O gelincik, papatya dedi, ben erguvan da erguvan.

Sonra ağacıma bakmaya gittik. Aslında ağacım tek bir ağaç değil. Önünde ardında yanında başka erguvanlar da var ve hepsi bir arada, değişik açılardan bakıldığında kocaman tek ağaç gibi gözüküyor.
Benim gözdem, öndeki ağaçtır. Tümüyle tomurcuk doluydu üstü başı. Girişteki ağaç gibi çiçeklerinin tümünü patlatmamıştı, henüz. Bu hafta hepsi coşar, soyunur dökünür çiçeklerini.
Öyleyse, haftaya yeniden gidip, bu seneki donanmış halini fotoğraflamalıyım.
Belki birlikte yaparız o ziyareti, kimbilir?

.