haftasonunda ne yapılır? sinemaya gidilir diyene seçenek çok! sayalım bakın, özpetek filmi mi istersiniz, romantik film mi? biraz ciddiyet diyene taze festival filmlerimiz de var.

geçen haftalarda burasını yemek bloguna çevirmişim, yaz gelmeden patlıcan pişirmeler mi, elmalı kurabiyeye poğaça demeler mi, hamsili pilava yeni ad takmalar mı, ne denk düşerse artık.
olmadı işin gırgırındaymışım, başım ağrıyormuş da, hava öyleymiş de, bahar gelsin miymiş, filan falan...
yahu insan iki tane film yazar, sinemaya gidin heyyy! evde tembel oturmanın faydası yok, insan hareket edince yaşar diye ukalalığı elden bırakmaz, değil mi?
neyse, fazla geç olmadan hatadan dönmek kabul edilir, büyüklüktür hadi anlayışlı olunuz.

geçen sene ve önceki sene gezi piyangosu bana çıkmıştı. fü. hanımla italya'nın güneyine çizmenin koncuna (napoli, bari) ve ayakta zıplayan topa (sicilya) gitmiştim.
hayır hayır, gezi yazısı yazıp sinirinizi oynatmayacağım merak buyurmayınız. flashback'in sebebi, ferzan özpetek'in mine vaganti/serseri mayınlar filminde gördüğüm lecce (bariden bir sonra, çizmenin tam topuğu) manzaralarını "ayy, ben buraları biliyorum hissiyle seyredip, bu halet-i ruhiyeyle kendime yakın bulmamdır. (anlaşılır bir cümle okudum diyen parmak kaldırsın, lütfen!)
okuduğum bazı eleştiriler son özpetek filmine hafif burun kıvırır gibi tavırdaydı. desem ki, bu filmin yönetmeni saf kan italyan olsa, beğenen daha çok olurdu, demek istediğimi daha iyi anlatırım ve de anlaşırız sanırım. hani bizde biraz yukarı çıkanın paçasına asılıp aşağıya çekmek esastır ya, o hesap!

gerçek ya da çakma italyan istemem derseniz, ingiliz/amerikan karması -pardon irlandalı/amerikan olacak- versek?
efendim, irlanda'da bir adet varmış; artık yılda (bilmiyorum nedir bu artık yıl demiyorsunuzdur umarım! hani şubatın 29 çektiği, birinde şu sıralarda yine kayıplara karışmış olan talisman hanımefendinin doğduğu ve dört senede bir olan 366 günlük yıllar var ya, hah o işte!) şubat'ın 29. günü o güne dek birbirine açılamamış aşıklardan kadın olanı erkek olanına evlenme teklif edebilirmiş. amerikalı kadın, kasıntı doktor sevgilisine evlenme teklifi için irlanda'ya gider (daha doğrusu gitmeye çalışır ve bir türlü ulaşamaz) ve gör başına neler gelir?
filmizin adı leap year/aşka yolculuk. benzetmelerden gidiyoruz ya, bu filmi de eski çok eski bir klasik olan bir gecede oldu/it happened one night'a benzetip sevdim. hafif, şirin, limonata gibi. adam müthiş sevimli, çekici. daha ne olsun?

"film dediğinden daha çok beklentin olmalı, behey gafil!" diyenlerdenseniz, buyrun o vakit size de istanbul film festivali verelim. bu sene seç, beğen, al bir program var.
denk düşer de gidebilirsem, haftaya artık, bir ara size anlatırım.
söz!

bunca sıkışık yazıyı renksiz bırakıp içinizi bayacak değildim ya!
sayfa başında özpetek, sayfa sonunda yıl 366 gün afişleri, bakılmalık...
.