Dün, eski bir arkadaşımla, bir yakasından İstanbul'un diğerine geçtik.
Klasik müzikseverdir kendisi.
Arabada Albinoni'nin Adagio'su çalmaktaydı, uzun zamandır dinlememiştim. Kulağımın pası silindi desem, yeridir.
Sıkışıklığı an be an artan trafikte köprü geçmeye çabalarken, bir yandan da arkadaşımın anlattıklarını dinliyordum. Öyle bir an geldi ki, anlattığı öykünün büyüleyiciliği müziği bile unutturdu, galiba. Son zamanlarda en çok etkilendiğim hikayeyi, sanki armağan etti arkadaşım.
Öyküyü kendime saklıyorum, size müziği dinletiyorum:
Tomaso Albinoni hakkında ayrıntılı Türkçe bilgi bulamadım. Buraya bir bakın isterseniz.
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hoşgeldiniz!