ALTIN ÇİLEK VE BAŞKA ŞEYLER

Pess!
Tam beş hafta geçmiş.
Bir pazar sabahı keyifle uyanıp, sabahın erkeninde sahile yürünmeyeli, dönüş yolunda kahvaltılık alış verişi yapılmayalı, ya da şöyle bir çay keyfine bedeni bırakmayalı, beş hafta olmuş.
Beş sıcak ve rutubetli hafta.
Beş depresif hafta.


Evet, tabii ki biliyorduk geçecek! Yaşam döngüsünde değişmeyen, duran ne kalmış ki?
Gel gör ki, bilmek yetmiyor, an be an yaşamalı insan, tekrar tekrar...

Sonunda serin bir sabaha uyanıp, gece daha rahat uyunmuş olduğunu farkedip, zamanı gelmiş demek ki kararıyla sokağa çıkılıp, yürümeye başlandığında fark edilen iç huzuru, üstünüzde basınç olmadığı duygusunun ferahlığı...

İnsanın üstünde ağırlık kalkınca, gözü de açılıyor galiba.
Bir de baktım ki, "altın çilek, altın çilek" dedikleri meyve karşımda durmuyor mu?
Eh, ben gibi bir meyvesever, bu meyvenin tadını merak etmez mi?  Merak ederse almaz mı? Alıp, yedikten sonra, "hımm, şimdi efendim, filan falan filan falan..." diyerekten size anlatmaz mı?
Aynen aynen!

Şimdi efendim, meyve tatlarını birbirine benzeterek tanımlamak pek anlamlı değil zaten. Tanımaya dış görünüşten başlayalım, kiraz büyüklüğünde, rengi aluça benziyor, haa bir de kurumuş çiçek kabuğu gibi duran dış kabuğu var. İsimleri de hoş; İnka eriği, yer kirazı, güvey feneri...  Mutlaka tad yorumu yapacaksam da, çilek, muz, kavun kırması diyeyim bari.


Burada anlatılana bir gözatın isterseniz.


Evet, pahalı bir meyve, en azından şimdilik. Mesela, ilk zamanlar kivi de pahalıydı, şimdi bol bulunuyor ve makul fiyata. 
Umalım bu yeni "şifalı" meyve de kısa zamanda yaygın üretim sayesinde bol ve ucuz bulunur.
.