Genco Erkal, Nâzım Hikmet şiirlerinden okudu. Okumadı sadece yaşadı, yaşattı o güzelim şiirleri; kanlı canlı, elle tutulur hale getirdi.
Dilime dolandı Nâzım'ın dizeleri, okuyup durmaktayım yeniden yeniden.
Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldanmadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben...
Bahtiyarım...
Dört Hapisaneden
Nâzım Hikmet
*Resim Nâzım'ın, Çankırı hapishanesinin iç avlusu.
**Şiir ve resim buradan.
.
Bazen hayatın gerçekten bir oyun olduğuna delicesine inanasım geliyor. Bu oyunun kimler tarafından tezgahlandığını düşündükçe de deliresim geliyor, o ayrı. Nazım'ın o zamanlar yaşadıklarına şimdiden bakınca hapsedilmişliğine isyan ediyorum daha da fazla. Yaşanan siyasi kavgalar, ölen onca insan... Sonra bugün birileri çıkıp şunu çok rahat söyleyebiliyor ve kimseye bir şey olmuyor: O zamanlar yaşanan her şey bir kurguydu, darbeye zemin hazırlanması için gençler birbirine dşürüldü!!! Yıllar boyu hapsedilen, işkence gören, her nesilden ölen onca insanın hayatı için "bunlar tezgahlanmış bir oyundu" deniyor. Sanki onlar gerçek değil, legodan yapılma oyuncaklarmış gibi... Deli olmamak işten değil. Genco Erkal'ı en son Sivas oyununda izlemiştim, adını hatırlayamadım bir an oyunun. Diri diri yakılan insanların trajedisini hissetmiştik tiyatroda, çok gerçekçiydi ama bütün bunları bilip de sonra da bilerek yaşamak çok zor işte!
YanıtlaSilbenim de dün geceden beri kulagimda genco'nun sesi. ne kadar etkileyiciydi. yine...
YanıtlaSilZerenciğim,
YanıtlaSilGenco Erkal "Kerem Gibi"yi ilk kez 1975'de oynamış. O zaman, belki henüz yeni o kadar açıkça Nazım'dan söz edilebiliyordu. Oysa şimdi kimler kimler, onun şairliğini beğenir oldular, insan şaşıyor; sanki şairliği ve fikirleri birbirinden ayrı değerlendirilebilirmiş gibi.
Sayende Şulem, benim de kulağımda. Sağol! :))
YanıtlaSil