Hah, işte bu defa başardım!
Hem de iki çeşit yaptım.
Büyük olanının üzerinde deniz tuzu var.
Tam da, güneyde yapılan usulüne uygun, çıtır çıtır. Bizim pideler gibi değil bu çıtırlık, daha çok gevrek diye tanımlanabiliriz.
Küçük olanlar bebe cinsinden.
Hamurunda azıcık süt de var, biraz daha çok kabardılar.
Üstlerinde çeri domates ve rende parmesanla piştiler.
Şimdi gelsin, diğer çeşitler!
.
Küçükler pek şirin ellerine saglik:)
YanıtlaSilBeğendim demeye korkuyorum, ekmek yollamaya kalkacaksın:)) Ben o ekmekleri gelip seninle birlikte yemek istiyorum, inşallah o da olacak, onun için çok teşekkür ediyorum, yollamış kadar oluyorsun zaten sevgili Ekmekçim.
YanıtlaSilNe diyeyim bu konudaki yeteneğine ve azmine hayranım, ben bu mayalı hamur işlerinde resmen sıfırın altındayım. Muhtelif denemelerim hep hüsranla sonuçlandı, elimde mayayı bozan birşey var herhalde, bir de yoğurmayı sevmiyorum, eh hamur da "al sana" diyor haliyle:))
iyi bir hafta dileğiyle:))
Harika görünüyor. Benim de her pazar klasiği paskalyalarım var hem idanın pazartesi günleri hamur işleri beslenmesi hem de itiraz etmeden yediği tek şey. Aslında senden yardım alarak ekmek olayına da girsem güzel olacak.
YanıtlaSilPapatya hoşgeldiniz! :)
YanıtlaSilGüzel oldular, bu defa sonuç iyi! :))
Leylakcığım,
YanıtlaSilTeşhisinde haklısın, kesinlikle! Ancak sadece hamur konusu değil, herbişeyde kendisine korku ve negatif düşünceyle yaklaştığımız her konuda sonuç olumsuz oluver miyor mu?
Tamam, peki! Sen İstanbul'a gel de...
:))
Ebrucuğum,
YanıtlaSilBaşlangıç dersi için buyrunuz!
http://ekmekcikiz.blogspot.com/2009/07/ekmek-mektubu.html
Dahasına da, her türlü yardıma da hazırım.
:))
Muhteşemlerdi!!! Ellerinize sağlık! Size açacağım pastanede ekmek bölümü şefliğini öneriyorum ne dersiniz?
YanıtlaSilKomşum!
YanıtlaSilKabul ettim bile!
Hemen çeşitler üzerinde düşünelim.
:))
Afiyet olsun.
:)