EKMEKCİKIZ'IN SERAMİK YAPMA SEFASI

"Haftasonu seramik yapıciim şekerim" diye kaç gün öncesinden ilanat verdikten sonra, sefamı anlatmamak olmaz.
Buyrun ben anlatırken, siz seyrededurun...

Arkadaşımızın seramik atölyesi yani masası, gereçleri ve seramik fırını evinin terasında. Teras açılabilen pencerelerle korumalı hale getirilmiş ve kentin çok hoş bir köşesinde, bir güzel küçük meydana bakıyor.

Biz toparlanıp, İstanbul'un cumartesi trafiğinde manialar aşıp o güzelim manzaraya ulaşana dek akşamüstü oldu, çay saati geldi.
Seramik dersi öncesi, portakallı kek ve çay sefası yapıldı.

Gün gidince hava soğudu, teras camla kapatılmış olsa da serinlik soğuk olarak algılanır oldu.
Üşümenin çaresi, çok cazip: Şömineyi yakalım mı çocuklar?
Nasıl bir cevap vermiş olabiliriz?

Tamam, şimdi seramik sanatına adayabiliriz kendimizi!
Bu hamurumuz.
Şöyle yoğuruyoruz.
Önce şerit yapmayı öğrenmelisiniz.
Küçük küçük parçalar alıp, bastırarak yapıştırıp yükseltiyoruz.
Vazo formu için, şeritleri sıra sıra üst üste çıkaracaksınız.

.....
Ama, benim yaptığım eğri oldu!
Ama, bu çok yayıldı!
Ama bu çok küçük!
.....

Doğrusu, hocamızın sabırlıymış! Bizim bıdır bıdır ilkokul çocuğu edalı sorularımıza bıkmadan cevap verdi, hamurla neyi nasıl yapacağımızı anlattı durdu.
Bunca iş ve sabırdan sonra bir mola vermek onun da hakkı.

Mola denilen ne ki?
Hani, ısınmak için yakılan şömine vardı ya, hah, işte onda sucuk pişirmek!
Pişirdiğimiz sucukları ne mi yaptık?
Yoo, yer miyiz hiç canım!

Sucuk bitti, doyduk şükür.

Ateş bitmedi ama, yanıyor çıtır çıtır.
Alevlerin yalazını seyretmek var ya! Nsıl da dinlendiriyor insanı...
Seramik yapmakmış filan unutuldu gitti, laf lafı açtı, sohbet koyuldu.

Geç oldu, gidelim artık. Taksi gelir hemen, ininebilirsiniz aşağıya. 
Aa! Bütün misafirlikler aynı anda mı dağılıyor, meydancıkta bir trafik bir trafik...
Meğer tiyatrolar dağılırmış, kalabalık ondanmış.

Bu patlamış yanardağın sönmüş kraterine benzeyen nedir mi, dediniz?
İşte o eserimdir!
Ahh, hiç sormayın yarım kaldı.
Tamamlayabilseydim, önce kuruyacaktı bir süre, sonra fırınlanacaktı.
Maharetli bir el çıkıp ona düzgün bir şekil verene dek, yeniden seramik hamuru kutusundaki yerini aldı,  muhtemelen.
.