ŞİMDİYE KADAR GÜVENEN KALMIŞ MIYDI Kİ? ONLARA YAZIK!

Böyle söyledi oğlum.
Hafta sonunda YGS rezaleti patlak verdiğinde babasındaydı. Telefonda uzun boylu konuşmamış, bir-iki mesajlaşmıştık.
Dün akşam evde sarıldım ve sordum "olanlardan dolayı canın çok sıkkın mı?"
Yoo, dedi. "Hep olan işler değil mi?"
Yani dedim, insanın memleketine olan güveni sarsılıyor böyle durumlarda. Siz de daha çok gençsiniz, böyle bir durum canınızı daha çok sıkmıştır.
"Aman anne, şimdiye kadar güveni kalmış olan varsa, onların canı sıkılmıştır." dedi oğlum.
"Ben zaten güven duymuyorum ki!..."

Fotoğraftaki civciv sineği avlıyor. Bunu içgüdüsel olarak yapıyor. İçgüdüleri, ona hayatta kalma şansı veriyor.
Oysa, bizim gençlerimizin bu ülkede yaşamak için ihtiyaç duyacakları bütün güdüler tek tek budanıyor, tüm arzular kırılıyor.

Ne fena değil mi?
Bir ülkenin gençlerine güven duygusu vermemesi, gelecekle ilgili planlarında o ülkenin olmaması bunaltıcı.
Hayır! Yukardaki iki tanımımı geri alıyorum, fena ya da bunaltıcı değil, korkunç!

.