havadan sudan...

accuweather'a bakarsanız yarın kar var, ancak öyle hayatı aksatacak kadar çok ve sert olmayacak.
bizim hava durumu tahmincilerine bakarsak, bu geceden itibaren kuvvetli karayel esecek ve tipi şeklinde kar yağacak.
bu sabah lodos olacağını bildiklerine göre, ben oyumu bizimkilerden yana kullanıyorum.
göreceğiz.


bu sabah deniz otobüsüne binmiş, kulağımda una notte a napoli, lay lay lom etrafa bakınıyordum. bostancı'dan çıktık, mendireği döndük ve iri bir dalganın yalpasıyla şöyle bir irkildim.
deniz otobüsündeyken dalgalı denizde olmayı pek sevmiyorum, korkuyorum valla! vapurda olsam, neyse de, deniz otobüsü beni geriyor.
şehir hatları vapurları dalgalı denizde yalpalamıyor mu? hiç şüphesiz yalpalıyor. yine de, deniz otobüslerinin hızlı gitmelerini sağlayan, o havadaymış gibi duran gövdeleri, kapalı kutu halleri beni huzursuz ediyor.


kıyıda kaba dalgalar var. kaptan açıktan gitmeye başladı. hatta o kadar açılınca adalara kaçırıldığımız* aklıma geldi, "bakırköy'e gidiyoruz galiba!"
o sırada görevliler koridorda dolaşıp, midesi tutanlar için torba dağıtmaya başlayınca, kendime "şişt, kokunun ecele faydası yok, sakin ol!" dedim.
yolculuğu salimen atlatmak için yapıştığım koltuğun metal koluna sıkıca asılmaktan vazgeçtim, neşeli bir müzik seçtim, istanbul'un denizi ve doğası ve de iklimi üzerine yaptığım kişisel etütlerimi zenginleştirmeyi tercih ettim.
"denizin rengi dalgaların yönüne göre değişiyor, bunda akıntının da mutlak etkisi var, rüzgar kesilmiş olmalı dalgalar sakinleşti..."


derken, boğaz girişine doğru açıklardan fiyakalı bir dönüş yaptık, "kara göründüüü!" kabataş'a yanaştık.

*adalar'a kaçırılma hikayemiz komik!
yıllar önce -belki 20 sene- bir yaz günü, kardeşimle birlikte kabataş-bostancı seferini yapan deniz otobüsündeyiz. deniz otobüsü her zaman bostancı'yı hafif geçer ve manevra yapıp mendireğe girer. bu defa, döneceğine burnunun dikine gitmeye devam etti. yahu n'oluyoruz demeye kalmadı büyük ada açıklarına geldik. gelmekle de kalmadık adaya yanaştık!
yolcular arasında bağırış çağırış durumu protesto eden mi dersin, sinirden gülen mi dersin, kaptan köşküne çıkıp kaptanı alaşağı etmeye kalkan mı dersin...
ada'ya gitmemizin gerçek sebebi bir türlü anlaşılamadı. muhtemelen yorgunluktan filan kaptan seferi şaşırmıştı, belki de aşıktı ve sevgilisine gösteriş yapmıştı!?
neden sonra bostancı'ya yanaşırken yolcular aramızda imza toplayıp, durumu şikayet ettik. o kadar!
o vakit cep telefonunun şimdiki gibi yaygın kullanıldığı yok, olsa TV kanallarına eğlence çıkmıştı. 
.