KONSERDE

Konsere gitmek, orada o anda o müziği dinlemekten farklı bir şeydir, fazla bir şeydir.
Konsere gitmenin öncesi vardır bi kere. Arkadaşlarla buluşulur, belki yemek yenir, belki içki içilir.
Konsere gitmeden önce buluşmanın öncesi vardır bir de. Yollarda geçen zaman farklıdır, her gün gittiğiniz yoldan gidiyor olsanız bile, algınız farklıdır. Yol aynıdır, telaş farklıdır. Çevrede gördüğünüz insanlar işe giderken gördüklerinize benzer insanlardır, oysa bakar farklı görürsünüz.
Güzeldir konserde olmak, kendisi de, öncesi de, sonrası da...

Duyarsınız, belki de arkadaşınız haber verir, "Jan Garbarek konseri var, gitsek!?"
Bilet bakılır, var evet, alınır.
Konserden bir gün önce konuşulur, "şöyle iki saat önceden buluşalım, bir şeyler yiyelim telaş etmeden, biraz sohbet edelim."
Cumartesi, insanlar sokaklarda... Şimdi dolmuş kuyruğunda bekleyip trafiğe takılmaktansa, yürümeli.
Taksim Gezisi'nden sonra devam, Divan'ın arkasındaki parktan en son ne zaman yürümüştüm? Bu parkı çok severdim, severim;  küçük, gizli, sakin, biraz bakımsız...  Bir hayli zaman öncesinde ne çok yolum düşerdi buraya, ne çok.
Nişantaşı caddeleri ışıl ışıl, marka mağazalar, pahalı, gösterişli mallar.
Mim Kemal Öke'den önceki parka domestik parkı derlermiş eskiden. Civardaki zengin apartmanlarında yaşayan insanların hizmetçileri buraya hava almaya çıkarmış. Kim anlatmıştı bu hikayeyi?
Abdi İpekçi'ye yolum düşmeyeli çok oldu. Bir turlayıp, vitrin yalamalı. Burada buluşulurdu arkadaşlarla. Eskidendi o. Şimdi Taksim in! Belki de bana göre öyle.
"Nerdesin?"
"Şu önümdeki sokaktan fişek gibi fırlayan sen misin? Arkandayım ben!"
Uzun zaman olmuş birbirimizi görmeyeli. Yemek, sohbet, çay, kahve...
CRRKS çok yakın, beş dakikada yürürüz.
Yerimiz biraz geride. Olsun, salon çok büyük değil, rahat görülür sahnedekiler.
Işıklar kararır, sanatçılar sahneye çıkar, alkışlar...
Müzik başlar!

Konser nasıl mıydı? Şahane!
Dinlediklerimizle neredeyse aynı başlangıç. Burada!
Dinlediklerimize benzer başka müzik. Şurada!