birbirimizden öğrendiklerimiz, birbirimiz hakkında öğrendiklerimiz...

sabah trafiğinde köprü yolundayız. 
biraz geçe kaldık, kalabalıktan daralmadan yol alınabiliyor. 
delikanlının dilinde bir melodi ve sözleri "lililerle, lililerle..." 


"buraya çöp dökmek yasaktır, sevgilerle 
anlaşabilirsek ne güzel olur, kocaelililerle, 
lililerle, lililerle..." 


kaç zamandır dilinde bu şarkı, oğlumun. ondan öğrendim, ben de mırıldanıyorum. 
şarkı, "büyük ev ablukada" grubunun. (tıklayın, dinleyin. her seferinde başka "lililer" ekleniyor.) 
grubun solistinin adı "canavar banavar".
bartu küçükçağlayan, o. 
bizim son haftalarda "yalan dünya"da orçun olarak tanıdığımız oyuncu. 
benim bartu'yu tanıyışım "çoğunluk" filminde oldu, çok başarılıydı. şimdi çok seyredilen bir tv dizisi, onu, sinema filmindeki başarısının ve müzisyen kimliğiyle dinlenilmesinin çok ötesine taşıdı. 


"fragmanı gördüm, bu akşam orçun babasını annesine ispiyonluyor" diyorum.
"o aile toplu halde kopartıcı!" diyor.
onaylıyorum, "gülse çok akıcı ve zekice yazıyor, eğlenceli."

makas mı slalom mu yapıyor nedir, yanımızdan bir tür trafik haydutu geçiyor. 
küfredeceğim. yasak! 
oğlum, o araba kullanırken, trafik haydutlarına kızıp sağa sola söylenip küfretmemi yasakladı. 
gerekirse o söylenirmiş! 
ben de "uhura" diyorum, küfür yerine geçmek üzere. 
"sen nereden biliyorsun, uhura'yı anne?" 
neden bilmeyeyim yavrum? yaş elliyi geçti diye... cık cık cık! 
"yok canım ondan değil, uzay yolu mu seyrediyordun?" 
evet! hem de hiç kaçırmadan. 
"yani ne bileyim, uzay dizisi seyretmezmişsin gibi..." 
gıdıklarım seni bak! ortaokul, lisedeydim. hiç kaçırmaz seyrederdim. 
şimdi bile, gönderseler, uzaya giderim hatta!