deniz kenarında oturup, gözünü ufka dikip bakmak...

bugünkü isteğim bu!
oysa bugün hava puslu, deniz kenarına gitmek yetmiyor.
gözünü diksen de ufuk çizgisi görünmüyor.
öyleyse, ben de eski fotoğraflara bakarım.
kim bilir belki de sütlü kahve içmekle bile gelemeyen hareket isteği ve gücü eski günü hatırlamakla gelir.
belli mi olur?

bugün kalkıştığımız bir konsere gitme faaliyeti kıçüstü oturdu!

her birimizin ayrı ayrı ayarı bozuldu, sonuçta evlerimize sığınmak gerekti.

burada akşama dinlemeyi umduğumuz şarkılardan birisi var. hiç değilse ses olsun!