Küçük bir kaçamak

geçen hafta çiçekkızım'ın okulunda ara tatili vardı, birlikte kıprıs'a gittik. kıbrıslılar öyle diyor kıprıs!

asıl amaç dinlenmek ve son sınavlar öncesi enerji depolamak olunca, bizim gezi pek turistik oldu, denemez. yarım günlüğüne girne'ye gidip çarşı pazar, liman kale gezmek dışında  yerimizden kıpırdamadık. 

deniz kenarında, güneşin altında serilip dalga sesi dinlemek, güneşlenmek, kıyıda yürümek ve de denize girmek en önemli faaliyetlerimizdi.

begovillaların şu kırmızı olanlarına bayıldım!

bodrum'da pembe mor olanlarından çoktur, bulunduğumuz yerin özelliği miydi yoksa kıbrıs'ın mı bilmiyorum, bol miktarda kırmızı begonvilla vardı. hem de, bu mevsim açmış olamayacak kadar çok çoktular, muhtemelen ılık bir kışın ürünü olarak, zaten hanidir açmışlardı.

kaldığımız tatil köyünün otel ve bungalov kısmı ayrıydı, biz daha bağımsız oluruz diye bungalovu tercih etmiştik. meğerse o bölüm daha eski imiş, otel zaman içinde yenilenmiş. odalarımızda klasik denebilecek eşyalar vardı. doğrusu şöyle bir yirmi yıl öncesine gidivermek hiç de fena olmadı.

yarım günlüğüne gittiğimiz girne'de, en önemli uğraşı alışveriş!

biz alışverişsevmez takımından olduğumuz için, o faslı kısa kesip kendimizi limana attık, kaleye karşı birer kahve içtik.

ben, klasik olarak sade türk kahvesi istedim. kızım, otelde deneyip sevdiği kıbrıs kahvesi "jon kahve"den istedi. kıbrıs kahvesi daha az kavrulmuş ve hafif sanırım. evde deneyeceğim, gelirken aldık iki paket.

girne limanına bakan binalar çok hoş ve çekiciler. cenevizliler zamanından kalma olanları, osmanlı eserleri derken, hoş bir atmosferi var.
sanırım, bir kez daha girne'ye gidersem, o bölgede konaklamayı ve kentin tarihi dokusu içinde olmayı tercih edeceğim.
o eski binalardan birirnin duvarında kapı üstüne asılmış hallerini görür görmez çarpıldığım şu petunyalar, beni benden aldı.
kucaklamak ve sevmek istedim, onları.

son gün, deniz dalgalandı. rüzgâr sert esti.

sabah, kızım uyurken deniz kenarında mutat yürüyüşümü yaparken kulaklarımda dalga ve rüzgârın ıslak sesleri vardı.

sonra, deniz sakinleşti, dalgalar çekildi. 

yine de o gün denize giremedim, sadece kıyısında yürüyebildim.

ve yine bütün bir yaz mevsimini başından sonuna dek bir denizin kıyıcığında geçirip gün gün doğanın değişimini izlemek hayallerimi içimden yaşadım.

dönüşte, akşam günbatımına doğru havalandık.

uzun zamandır ilk kez bir uçak yolculuğunda pencere kenarında oturdum ve heyhat aşağıları seyretme arzum, yine hayal olarak kaldı. yol boyu bulutların üstünde kaldık, aşağısı silüet olarak bile görünmedi.

hatta öyle ki, inişte iki kat bulut arasında kaldık ve kendimi kremalı pastanın arasında kalmış kek gibi hissettim!

evet! tabii ki! hiç şüphesiz!

begonvilla, petunya filan güzel de, bir yere kadar.

dönüşte ertesi sabah, ilk iş parka gidip ağacımı ziyaret ettim.

önündeki tahta bankta mutluluk içinde oturduğum bu erguvan, benim güzelim değil. 

daha genç ve albenisi tam bir hanımefendi o.

gelecek parlak günler onu bekliyor.