GAUDİ'NİN İZİNİ SÜRERKEN

Geçende kitapçıda Birhan Keskin'in son kitabını ararken, önüme başka bir kitap atladı. 

Yine. 

Yine, çünkü, zaman zaman olur bu bana, bir kitap kendini bana okutur.

Adını ilk kez duydum ama, kitabın yazarı Juan Goytisolo aslında ünlü bir yazar olmalı; 2014'de İspanyolların ünlü edebiyat ödülü Cervantes'i almış.

Bu kitap edebi bir ürün değil, gezmeyi seven bir yazarın daha çok Türkiye ve biraz da Fas ve Mısır üzerinde ve onların  1980'lerdeki halleri üzerine gözlemleri, yazdıkları.

Geçen sene Endülüs'ü kısacık gezdiğimden beri, Akdeniz çevresindeki ülkelerin benzerlikleri, bu coğrafyanın gezginlerinin birbirlerinden uzak mesafede de olsalar diğerlerinin kültürlerinden etkilenmelerini ve bunun sebeplerini biraz anlar gibi olmuştum.

Goytisolo da bu kültürün gezgini işte.

O coğrafyada, bu topraklarda daha önce yaşamış kültürlerin birbirini nasıl etkilediğine dair gözlemlerimin doğruluğunu bir İspanyol'un tanımına teslim ettim. 

İstanbul için "Palimpsest Kent" diyor Goytisolo. 

Palimpsest, ortaçağda parşömenlerin yüzeyleri kazınarak üzerlerine yeniden metinlerin yazılması işlemi imiş. Bu işlemin sonucunda tam olarak silinemeyen eski metin de yer yer görünürmüş.

Tıpkı, bizim yıkıla yapıla bir türlü tüketilemeyen tüketilemeyecek, bin kocadan bakire kentimiz gibi.

Mısır'da Kahire'de Ölüler Şehri olduğunu öğrendim kitaptan.

Buradaki cenaze töreni ritüelini anlatırken bir gözlemi, birinin sözünü aktarıyor:

"Zenginler ağlamaz çünkü mirasa konmuşlardır, yoksullar ağlar, çünkü boröçlarla masraflarla yalnız başlarına uğraşacaklardır."

Sf. 99