boşuna üşenmişim, meğer...

...bir kaç gündür buzdolabının sebzeliğinde üç adet patlıcan kaderlerine terk edilmiş halde duruyor.

mevsim sonuna geldik bile, bir patlıcanlı pilav yapayım diye geçiyor içimden, sonra üşeniyorum yapmıyorum.

üstelik bir de geçen hafta telefon aşırı oğluma tarif ettim, yapmış pek beğenilmiş. bak şimdi, yine canım çekti diyorum, yine üşeniyorum. yapmıyorum.

bugün akşamüstü kıymalı patates yapmak niyetiyle mutfağa girdim, patatesleri çıkarırken patlıcanları da tezgâha  bırakıvermişim. demek ki, sadece bu " tezgâha  bırakıverme" anını bekliyormuşum.

bir saat bile sürmeyen bir süre içinde hem patlıcanlı pilav hem kıymalı patates pişmişti bile.

*patlıcanları yol yol soy, küp küp doğra, kızgın zeytinyağında fazla ezmeden çevir biraz renkleri dönsün, al bir kenara

*kuru soğanı salata soğanı gibi doğra, zeytinyağında sarart

*önceden ıslatıp yıkadığın pirinci soğanın üstüne ekle, birlikte kavur

*seversen bir avuç dolma fıstığı ekle pirinçlerden sonra, biraz da onunla kavur

*suyunu ekle, fokurdayınca patlıcanları da ekle tencereye

* tuz, karabiber kontrolü yap, en son bir tutam kuru nane ve bir limon suyu ekle

*suyunu çeksin altını kapat, demlensin biraz

e bu kadar basit işte! 

hem de diğer gözünde ocağın, kıymalı patates de pişti bile.

afiyet olsun o zaman.