hepsi bu...

yağmur yağıyordu, sonra durdu, arada bir iki çiseliyor, rüzgar bulutları sürüp götürmeye başladı, 

parkta yürüyorum, 

önce ağacıma gidiyorum, ekim ayından beri görmedim onu, yaprakları tamamen dökülmüş, sanki daha da küçülmüş gibi, eski günlerin görkeminden uzak kalmış bir asilzade o, 

biraz hüzün veriyor hali, içim burkuluyor, 

sonra kırılmış dallarına dokunuyorum, 

her şeye rağmen ayakta, gövdesinden genç sürgünler çıkartacak güçte, 

çok yaşa sen,

sahile doğru çeviriyorum yönümü, 
fenerbahçe açıklarındaki denizi seyrediyorum, temiz havayı içime çekiyorum, 
havada yağmur sonrası bulutlar, 
çok uzaklarda yalova kıyısı ve arkasındaki tepeler,
az uzaklarda sivriada, yassıada, 
yassıadayı henüz geçmiş bir yelkenli tekne, 
güneş bulduğu aralıktan tam da yelkenlinin* üstüne düşmekte,
yakında kıyıdaki kayalık, kayalar üstünde dinlenen martılar, 
sonsuzluk gibi bir an,

kıyıdan uzaklaşıyorum, 
tek tük çiçekler açmaya başlamış, nergisler, fulyalar,
annanemin altında oturmayı sevdiği sakız ağacının dibindeki fulyaların tomurcukları güneşi görür görmez başlarını dikmişler,
sarı sarı, mis kokulu,

hepsi bu...

*fotoğrafın üstüne tıklayıp büyütünce yelkenliyi göreceksiniz, umuyorum