BİR KARADENİZ YOLCULUĞU

Müzik meydan okumasından nerelere geldik...

Dün Her Güne Üç Güzel Şey'de paylaştığım yolculuk müziği bende bir anı kutusunun açılmasına neden oldu. 

Aradım,  Eski Bir Defterden birşeyler buldum ve  yazdım. Aralara, bugünden bazı notlar ekleyerek.

29 Temmuz 2000, Cumartesi

Sabah 10'da yola çıktık, Bolu ve Gerede'den sonra Samsun yoluna saptık. Osmancık, Tosya derken Kızılırmak boylarından geçerek saat 19'da Samsun'a vardık. Büyük Samsun Oteli'ne yerleştik. Hava çok sıcak ve nemli. Havuz başında düğün var, yemeğimizi yedik ve fazla oyalanmadan uyuduk.

1978'de Samsun'dan İstanbul'a son gidişimde, bu yol şehirlerarası ulaşıma açılmamıştı. Samsun'da yaşadığımız dört yıl boyunca  Çorum, Ankara üzerinden İstanbul'a gider gelirdik. Otobüse akşamüstü binice, ertesi sabah geç vakit menzile ulaşılırdı, yolculuk onaltı saat sürerdi diye kalmış aklımda. 

30 Temmuz 2000, Pazar

Kahvaltıdan sonra Samsun'u gezmeye çıktık. İlk hedef eski evimizi A.'ya ve çocuklara göstermek. Fakat, Samsun çok büyümüş, apartman  lisemin karşısında olmasa bulamazdım, kolay değil aradan 22 sene geçmiş.

Öğleden sonra Atakum tarafına gittik, denize girdik, Körfez'de pide yedik, Akşam Fuar'a gittik, biraz dolaştık.

1974-1978 yılları arasında babamın görevi nedeniyle, Samsun'da yaşamıştık. 

O zamanlar  Atakum bölgesindeki uzun sahilde yan yana kurum kampları ve yazlık evler vardı. Bölgenin adı eskiden Matasyon imiş, biz orada iken eski adıyla  anılmaya devam ederdi. Yaz aylarında daha çok kurum kamplarından sanırım çoğunlukla DSİ Kampından denize girerdik. 

Yaz akşamlarındaki en büyük eğlencemiz, Fuar'da gezmeye gitmekti.

31 Temmuz 2000, Pazartesi

Sabah Trabzon'a doğru çıktık, bütün gün yol sürdü. Akşam ana cadde üzerindeki otelimize yerleştik. Sahilde bir lokantada Akçaabat köftesi yedik. Burada da hava çok sıcak ve nemli, yine.

1 Ağustos 2000, Salı

Kahvaltıdan sonra şehri ve Atatürk Evini gezdik ve Sümela'ya doğru yola çıktık. Manastır patikası denen bölgede, önce sis bastırdı, sonra yağmur başladı, ardından trafik hareket etmez oldu. Meğer, bir yolcu otobüsü uçuruma doğru kaymış, o nedenle yol bitti! Sümela'yı göremedik, tekrar aşağıya indik, vadi içinde su kenarında yemek yedik. Ardından Rize'ye doğru devam ettik. Ünlü Fırtına vadisinden geçip Ayder yaylasına vardık.

Yaylada Kuşpuni Pansiyona yerleştik.

Trabzon'a yıllar yıllar sonra bir kez daha gitmek kısmet oldu. İki sene önce Kaptan Gündüz Aybay belgeseli'nin KTÜ Denizcilik fakültesindeki gösterimine yapımcımız Elif hanım ile birlikte katıldık. 

İki gün bir  gece bizi üniversitede misafir ettiler, gezdirdiler. Yıllar sonra tekrar Atatürk Evi'ne ve Ayasofya'ya gittim, ne kadar büyümüş ve değişmiş Trabzon, inanamadım.

2 Ağustos 2000, Çarşamba

Yaylaya çıkınca hava serinledi, yağmur yağıyor. yemeklerimizi pansiyonda yiyoruz, Kahvaltıda muhlama vardı, akşam yemeğinde tereyağında pişmiş benekli alabalık ve mısır ekmeği yedik, hepsi nefisti. 

Çevre çok güzel, Kavron yaylasına çıkmaya çalıştık, yolun belirli bir yüksekliğinden sonra araba yolu bitti sanki, arazi aracı lazım dediler, ya da Kartal arabalar filan çıkarmış. 

Öyle huzurlu bir yer ve uykularım öyle derin ki, rüya görmeye başladım.

İşte, o gün bu gündür Ayder'e tekrar gitmek, Karadeniz yaylalarını gezmek hayallerimi süsler. Kaç defa teşebbüs ettiysem, hep başka bir şey çıktı. Bir türlü kısmet olmayan hayallerden biri. 

3 Ağustos 2000, Perşembe

Sabah yine yağmur yağıyor,  ama hava öyle güzel ki, derin derin nefesler alıyoruz. Kahvaltı tadı damakta kalan türden yine, sonrasında Hopa'ya doğru yola çıkıyoruz. Aşağıda yağmur bitti, kuvvetli rüzgar var. Sarp sınırına kadar gittik, buradaydık fotoğraflarımızı çektik, sonra dönüşe geçtik. Akşam Giresun'a gelebildik, otele yerleştik. Gece çok şiddetli yağmur yağdı. 

4 Ağustos 2000, Cuma

Bugünkü yolumuz Sinop'a kadar. Öğlende Samsun'dan geçerken yine Körfez'de pide yedik. 

Sinop'a ulaştığımızda arayıp tarayıp, biraz tereddütle de olsa deniz kenarındaki Kumsal Motel'de karar kılıyoruz.  Sonunda fırtına ve yağmur dindi, hava sakinleşti.

5 Ağustos 2000, Cumartesi

Bir haftadır yoldayız, yorulmuşuz. Bugün dinlenme ve deniz günü. Sabahtan motelin önündeki plaja indik, denize girdik, okuduk, uyuduk, çocuklar plajda arkadaş buldular, oyun oynadılar.

Sinop, A'nın dedesinin memleketi, çocukların atasının. O nedenle görmek istemiştik, ancak çocuklar yoruldular. Daha çok arabayla dolaşıyoruz Sinop'ta.

6 Ağustos 2000, Pazar

Bugün eve dönüyoruz. Sinop'tan çıktıktan sonra, İnebolu, Kastamonu arasında yolda lezzetli bir yemek yedik. Sonra Karabük üzerinden Safranbolu'ya ulaşıp, kasabada küçük bir tur attık.  Oradan otoyola girdik ve çıkışımızdan oniki saat sonra evimize ulaştık.

Yorgunuz ancak, çocuklar mutlu ve hepimiz keyifliyiz.

Fotoğrafları eski bilgisayarda derin bir sondaj yaparak şans eseri buldum. Muhtemelen eski albümleri kutuları ortaya  döksem, dahasını da bulurdum. 

Çok tatlı anıları olan bu yolculuk, aslında hayatımın en fırtınalı yılının tam ortasına denk düşmüştü. Biraz da pandoranın kutusunu açmak endişesiyle fotoğraf kutularını boş verdim, bulduğumla yetineyim dedim.

O sene oğlum sekiz olmak üzereydi, kızım üç yaşını biraz geçmişti.  O kadar küçük ve o kadar tatlılar ki!