PRAG'DA ZAMAN

Sen onca zaman sonra yurt dışına çık, güzelim bir şehre git, dört günü çocuklarınla geze dolaşa geçir, sonra yazı yazmakta zorlan, gülerler insana...

Belki araya zaman girdikçe anıların farklı şekilde demlenmesinden, belki henüz tam oturmayanlar olmasından, belki de yazdıkça hatırlanacakların belirginleşecek  olmasından, bilemiyorum.

Hani derler ya, yediğin içtiğin senin olsun, gezdiğin gördüğünü anlat. Burada tersten bir yol bulmaya çalışacağım, yediğimi içtiğimi anlatırken gezdiğim gördüğüm de yazıya geçecek, umudundayım.

Efendim, durduk yerde aman da bir Prag'a gideyim demiş değilim, önden oğlum ve gelinim gittiler Çekyanın başkentine. Oğlum, bir teknoloji enstitüsünde mesleğine uygun ve memlekette bulamadığı işi buldu, hadi mi hadi dediler gençler ve çalışmaya gittiler. Çalışmak ana başlığı, beraberinde orada bir hayat kurmak, ev bulmak, yerleşmek gibi alt başlıkları da içeriyor. İki senedir Belçika'da lisansüstü çalışma yapan kızımın yaşadığı biraz daha öğrenci usulüydü, Çekya ayağı o durumdan farklı.

Yakın zaman önce çocuklarla görüntülü konuşma yaparken, kızımın doğum gününün yaklaştığı, o sırada paskalya tatili olacağı, nerede buluşsalar da görüşseler konuşuluyordu. Kızım abisini görmeye gitmeye karar verdi, sonra hepsi birden bana "sen de gelsene " dediler. Anneme, kardeşime danışıp olurlarını aldıktan sonra bilet baktım ve bir de baktım hayaller gerçekleşme yoluna girmiş.

Yolculuk günü, kızımın uçağı benim uçağa binişimden az önce Prag'a kondu. Akşamüstüne doğru Prag'a ulaşıp, çabucak pasaport ve gümrükten geçtikten sonra o sırada havaalanına doğru yolda olan kızlarımı bekledim. Onlar gelene dek makineden otobüs ve metro biletini aldım, biraz para bozdurdum.

Gelinim gelince anlaşıldı ki havaalanı döviz bürosu oldukça düşük kurdan işlem yapmış, C. yavrum duruma el koydu, hemen çek kronlarını iade ettik, euroya döndük.

Konuşa söyleşe toplu ulaşımla eve varmamız, aktarma vs dahil bir saat bile sürmedi. Evde bavul açıldı, memleketten gelen çoğunluğu yiyecek olan bavul içindekiler ortaya çıktı. Hemen anne yapımı pide ele alındı,  tahin ve zeytin eşliğinde mideye indirilmeye başladı. Az sonra işinden gelen oğlum da mutfak şenliğine katıldı.

Derken akşam oldu, yemek vakti geldi (hava şimdiden bizdekinden daha geç kararıyor) mahalledeki biracılardan birine gitmeye karar verildi. O gün hava yağmurlu ve oldukça soğuktu. Dışarıdaki yerler yağmur nedeniyle ıslaktı, ahali içeriye sığınmıştı. Sonunda küçük bir masa boşaldı, biralarımızla sığıştık ve atıştırmalık yiyecek siparişi verdik.

Çeklerin biraları Avrupa'da  pek biliniyor ve seviliyor. Mahalle içindeki çoğu yer kendi ürettiği taze biraları satıyor. Bizim gittiğimiz de böyle bir yerdi, tahminimce güzel havalarda bahçedeki sıralar ve masalar dolu olur.

Ertesi sabah toparlanıp dışarı çıktık, şehrin içinden geçen ünlü Vlata nehri kıyısında kurulan bir üretici pazarına gittik. Amacımız, oradaki taze yiyeceklerden tatmak, o arada kahvaltı, öğlen yemeği ne denk gelirse o öğüne saymaktı. Hava buz gibiydi, soğuk içe işliyordu. İlk turda ekmek üzeri sandviç türü şeylerle karnımızı doyurduk. Bir saatin sonunda biraz ısınıp bir kahve içmeye sokak içinde bir kafeye gittik. Biraz ısındıktan sonra tekrar pazara gittik, bir iki tur daha attık, tatlılara, kuru etlere, sosislere bazen sadece baktık bazen tadına da baktık.

Pazar yerini turlamamız bitince Karluv Most / Karl Köprüsü / Charles Bridge 'e doğru yola çıktık. Nehre bakarak, etraftaki güzelim binaları seyrederek, şehrin en önemli cazibe merkezine geldik. Kalabalığı tanımlamak için şunu söyleyebilirim, tatil nedeniyle şehirde bulunan tüm turistler oradaydı sanırım.

O kadar yürüyünce ve biraz da soğuk nedeniyle yeniden mola vermemiz gerekti. Önce nehir manzaralı bir yerde bira içelim niyetindeydik, kısa sürede buraların aynen bizdeki gibi turist kazığı olduğunu, oysa arka sokakta otantik ve uygun fiyatlı yerler olduğunu anladık. 

Mala Strana'daki Roesel craft beerdeki lezzetli bira da tam olarak böyleydi.

Sonunda eve döndüğümüzde, hepimiz evin bir köşesinde yorgunluk atmaya çalışır durumdaydık. Oysa, gün henüz bitmemişti önümüzde uzun bir akşam olacaktı. Önce doğum günü kutlaması için  bir Çek yemekleri restoranına (Parlament) sonra da eve dönerken mahalledeki bir bara gidecektik. 

Sen kimsin ki, bir güne bu kadar program sığdırıyorsun derseniz hatırlatırım, yarı yaşımdan genç insanlarla birlikteyim ve bugün özel bir gün. 

Yukarıdaki tabak, benim çorbam. Adını hatırlayamıyorum, ancak patates irmik karışımı gnocci topları, çılbır tarzı yumurta üzeri taze kremalıydı ve oldukça lezzetiydi.

Bu ana yemek, yine patatesten yapılmış içli köfte benzeri bir hamurun içinde ördek eti var. Bu yemeğin tavuklu, dana  ve domuz etli versiyonları da var. İçinde bulunduğu sos bizim usul salçalı değil, daha çok sebze püresi lezzetindeydi. 

En çok kullandıkları ve yetiştirdikleri  sebzeler patates, lahana, pancar. Bu sebzelerin pek çok ve lezzetli türevleriyle yapılıyor yemekler. 

Yemek sonrası  soğuk havada tramvay ve tabanvay karışımıyla geldiğimiz mahallede, doğum günü pastasıyla değil de doğum günü içkisiyle günü tamamladık. Herkes değişik bir şeyler söyledi, birbirimizinkini tattık, sonunda herkes kendi içkisine döndü.

Eve dönüş yolundaki son on dakika içinde, gayet iyi giyinmiş olmama rağmen, yıllardır üşümediğim kadar üşüdüm; şöyle söyleyeyim içim titredi!

Ertesi sabah, biz kahvaltı yapıp çıkana dek hava güzelleşti, güneş bile açtı. Biz de fırsatı kaçırmadık,  İlk adımda şehrin modern sanat müzesi DOX'a gitmeyi planlamıştık, orayı gezmeden hemen önce küçük bir kahve dükkanının önündeki banklarda oturup sabah kahvelerimizi içtik. 

Şu kadarını söyleyeyim, Prag biraları kadar kahveleri de çok lezzetli.

DOX'daki sergilerden özellikle The Pain of Others hepimizi sarstı. Diğer sergiler ve müzenin kendisi de etkileyiciydi. Eski bir fabrikadan dönüştürülmüş olan müze, bizim İstanbul Modern'in eski halini çağrıştırdı bana. 

Müzeden sonra şehir merkezine doğru nehri tekrar geçmek üzere bindiğimiz tramvay yol değiştirince büyük bir protesto yürüyüşüyle karşılaştık. Onları izleyerek nehir kenarından yürümek, bir yandan da parlayan güneşle açmaya başlayan bahar dallarına dalıp gitmek, başka dünyalarda yaşadığımız gerçeğini yüzümüze çarpmadı desem, yalan olmaz.

Onca sanat ve sosyal durumdan sonra, uzun yürüyüşlerin verdiği yorgunluğu ve karnımızın çalan zillerini susturmak için şehir merkezindeki eski Yahudi mahallesi yakınlarındaki bir Kore lokantasına gittik. Neden mi Kore? Çünkü çocuklar seviyor, denemiş ve çok beğenmişler, üstelik restorandaki ahalinin hepsi Koreliydi. Demek ki, burası gerçek bir Kore lokantası, çıkarımında bulunmuş çocuklar. 

Yemekleri denedikten sonra, ben de onların fikrine katıldım. 

Yemek üstü içtiğimiz zencefil çayı nefis ve hazmı kolaylaştırıcıydı.

Ertesi gün sıra Prag kalesine tırmanıp, öncesinde etrafındaki  o nefis bahçelerde gezmeye gelmişti.

Hava önceki güneşli günün aksine önce soğuk ve kapalıydı, sonra yeniden güneş göz kırpmaya başladı, ardından kaleden şehrin manzarasına bakarken yağmur başladı.

Bir kafeye sığındık, kahve eşliğinde çok hafif çikolatalı mus paylaştık, ağız tatlandırdık.

Kale ve etrafındaki gezimizi bitirince şehir merkezine indik, yeniden Karluv Most'tan geçtik, çevredeki sokaklarda dolaştık, dükkanlara girdik çıktık, avare turistlik yaptık.

Karnımız acıktığında bu defa Havelska Koruna adındaki Çek yemekleri yapan, bizim tezgahtan yemek seçilen esnaf lokantaları tarzında bir restorana girdik.

Yukarıdaki yemek,  pane edilmiş kaşkaval benzeri bir peynir, yanında sote patates ve tarator var. Çocuklar şinitzel benzeri bir et kızartma ve gulaş yediler. Etin yanında ince kıyılarak bol soğanla pişirilmiş lahana vardı, pek lezzetliydi.

Bu tabaktaki, her yemeğin yanında yedikleri bir çeşit olmazsa olmaz, patatesli ekmek. Yumuşak, kek benzeri bir dokusu var.

Artık son tabağımızda ve dönüş öncesi gündeyiz. Bugün bir başka kale gezmesindeyiz; Vysehrad kalesinde yine kale çevresindeki geniş geniş bahçelerde gezdik, ağaçlara çiçeklere, mezar taşlarına, kiliselere ve şehrin manzarasına baktık.

Yorulmuş olarak aşağıya inerken rastladığımız restoran U Kroka'da hepimize hitap eden yemekler bulduk. Bu tabaktaki bir şehriye risottosu, üzerinde taze bezelye yaprakları var ve çok lezzetli.

Günün ve yolculuğun sonunda sadece yediklerimiz içtiklerimizle değil, gördüklerimiz, konuştuklarımız ve yaşadıklarımızla anılarda kalacak günler geçirmiş olduk.

Daha o günlerin çiçekleri, ağaçları, çocukları var...

Onlar da belki başka bir yazıya, ya da gün gün bakmak isterseniz Her güne Üç Güzel Şey'deki 14 - 19 nisan aralığındaki yazılarda...

Hamiş:

Azmedip sonuna kadar okumayı sabredenleri gönülden kutluyorum.