Yağmurlu Günün Saatli Anısı

Güne "bu sabah yağmur var İstanbul'da..." diyerek başladık. 

Başladık da, yağmur sabah yağdı geçti sonra bahar güneşi açtı, çiçekler ışıldadı dersem masal olur.  

Yağmur gün boyunca yağdı yağdı yağdı...

Yağsın! 

Hasret kalmıştık böyle yağmasına.

Böylesi havada sokakta olup yağmurda ıslanmasına.

İşte tam da son günlerin en yağmurlu günü unvanını açık ara alabilecek özellikteki bu günün sabahında bir mesaj düştü telefonuma.

Yıllardır İstiklal caddesini kesen Sadri Alışık Sokaktaki "Saatçi Adnan" isimli minnacık dükkanında saat tamiriyle uğraşan, saatleri ustalıkla canlandıran,  mesleğinin belki de son değerlerinden birinden gelmişti mesaj.

"Günaydın, saatleriniz hazır, alabilirsiniz" yazıyordu.

Saatlerin bir tanesi kuzenimin hediyesi çok sevdiğim saatti, üstünün mikası düşmüştü ve ünlü firması "bunların yedek parçası yok, maalesef" demiş, beni savmıştı.

İkinci saat anneme yıllar önceki doğum gününde aldığımızdı ve pili değiştirilmiş olmasına rağmen bir türlü çalışmamıştı.

Yıllardır her gerektiğinde olduğu gibi, bu defa da işinin erbabı saat ustamıza gittiğimde, saatleri evirdi çevirdi, uğraştı, baktı.

Sonra dedi ki, şu saatin mekanizması bozulmuş (anneminkini kastediyor) arkadaşlara soracağım, parçası varsa değiştiririm, çalışır.

Şu saatin durumu (benim sevgili saatimi kastediyor) umutsuz gözüküyor, üstüne mika uydursak bile, çalışacak gibi değil, bunu alın isterseniz.

Atacak mıyım yani? demişim, sanırım umutsuz çıkmış sesim.

Hafifçe başını eğdi Adnan bey, "atmak istemiyorsanız bana verin benim bir eski saat koleksiyonum var, orada muhafaza ederim" dedi.

Sevindim bunu duyunca, "ah tabii, alın sizde kalsın, atılacağına..." dedim.

Ben sizi arar, parça bulunabiliyor mu bilgi veririm, dedi.

Ertesi gün telefonum çaldı, tanımadığım bir numara, meğer Adnan beymiş.

Akşam sizin öteki saatle biraz uğraştım, şokladım, çalıştı, arkadaşa sordum, üstüne bir mika bulursam, onun işi de tamamdır, dedi.

Diğer saatin mekanizması da bulunmuş, bir tanesi şu kadar diğeri bu kadara mal olurmuş.

Tamam, dedim; "bitince haber verirsiniz gelir alırım".

Sabah gelen "saatleriniz hazır" mesajının hikayesi buydu.

Kırk senelik ustalık, müşterisinin saatine bağlılığını sezen incelik, uğraşmaktan gocunmayan meslek sevgisi, İstanbul efendiliği... Eksiği var, fazlası yok, kıymeti pek çok.

Şimdi gelelim, eve dönüş vapurunda yağmuru seyrederken gözlediğim İstanbul'un hallerine.

İlk fotoğrafta Galata köprüsü, arka planda Galata kulesi, 

İkincide sağdan sola giderken grilerin arasında Galataport,

Üçüncü fotoğrafta Galataport'dan hemen sonra iyice silik ve uzaklarda Boğaz köprüsü, arkada Çamlıca kulesi, sağ tarafta Sarayburnu hayal meyal,

Son fotoğraf vapur Eminönü iskelesinden ayrılırken sağda Eminönü'nde solda Sarayburnu'na doğru bakış,