Fenerbahçe Parkı,
Bizim kıyının hazinelerinden, o asırlık sakız ağaçlarıyla özellikle.
Ruhuma en iyi gelen yerlerden biri, her mevsimde.
En çok baharlarda ama.
İlkbaharda şimdilerde sayıca çok azalmış olsalar da erguvanlarıyla,
Ve mis kokulu ılgınlarıyla,
Sombaharda yapraklarını döken ağaçlarıyla, sakinliğiyle
.
Koloni halinde yaşıyorlar, seveni bakanı o kadar çok ki...
Alışmışlar insana ve pek halden anlarlar, sevecenler.
Bir ılgının altında oturmuş, içimden geçen hüzün bulutlarını kovalamaya çalışıyorken bu pisicik yanıma geldi.
Dokundum sırtına, yumuşacıktı. Sevdim, mırlamaya başladı, kucağıma çıktı, ceketimden içeri girecekmiş gibi başını yasladı, neredeyse sarıldı.
Öyle iyi geldi ki anlatamam.
Dökülen yapraklar, yeşeren yoncalar,
Aslında bu seriye bu mevsim ağaçların altında büyüyen mantarları da eklemeliyim, onlar da her yerde.
Doğanın enerjisi, kuruyanın içinde onun koruyuculuğuyla çıkan canlı ve yeşil enerji,
Hiç bitmeyen devinim; hayat!
kediler bilirler kimin kucağına gideceklerini :)
YanıtlaSilfenerbahçe parkını ben de özledim. gitmeli tez zamanda
Gerçekten biliyorlar. :)
SilRahmetli Gündüz beyin kedisiyle ilgili anımı anlatmış mıydım sana? <3
yok hatırlamadım sanki. ilk buluşmamızda, dinleyeyim lütfen
SilTamam o vakit, anlatırım, belki de hatırlarsın. :)
SilNasıl da severdim orayı, hangi yakada olursam olayım ille uğrardım baharda. Sonra taşındım İstanbul'dan, her gelişimde vakit ayırırım mevsim ayırmadan. Huzur verir bana.
YanıtlaSilÇelik Gülersoy zamanında çok daha güzeldi, sonrasında bir süre daha iyi idare etti, ama son zamanlarda gereğince değerlendirilmediğini düşünüyorum.
SilAslında bir taraftan fazla cazip olmaması iyi, işgal edilmiyor, seven geliyor hiç değilse. ;)