Geldik bu senenin son ortak yazma serisinin son yazısına; beri yandan ay bitiyor, yıl bitiyor.
Şimdi belki bir hesap alma verme zamanı, belki de bu sene ne hasat ettim, geriye ne kaldı ona bir bakmak zamanı demek daha doğru olanı.
Geride bırakmak üzere olduğumuz, genelde zor bir seneydi, üzerimizde bıraktığı his böyle en azından. Ve çoğu sene bitişinde olduğu gibi hepimiz 2025'ten koşarak kaçma eğilimindeyiz.
Derken yıllar geçince bir gün gelecek ve belki de şunu diyeceğiz "o sene ne güzel anılar bırakmıştı, zordu ama güzeldi!" Bilinmez! Belki dedim zaten.
Kişisel tarihime gelince, bu senenin ilginç bir yeri oldu.
Kendime "hadi ya, yürü işte" dediğim de oldu, "yok artık, bu da ne saçmalık" dediğim de oldu, çok güldüğüm, sevindiğim, çok sinirlendiğim, yorulduğum, üzüldüğüm de...
Öyle ya da böyle yaşamanın değerini anladığım, insan hayatının aşamalarından yenilerini tanıdığım zamanlardı.
Bu sene hiç bıkmadan yaptığım iki şeyden biri günlük egzersizlerimi aksatmamak ve her gün yürümekti, bedenimi çalıştırmak kendimi canlı hisetmemin önemli bir yolu.
Diğeri her gün bazen onbeş dakika bazen yarım saat İngilizce çalışmak oldu. Londra dönüşü annem demesin mi "yine İngilizce mi çalışıyorsun, gittin geldin işte!" Dedim anam, o beynim çalışsın diye yaptığım bir şey, bitmedi, devam ediyor.
Tıpkı hayat gibi, tıpkı değişen yıllar gibi.
Kestirmeden gideyim ve 2025'i ardından el sallayarak uğurlayayım. Yolcunun arkasından kapıyı kapattıktan sonra yeni gelecek olan 2026 hoş gelsin, başımızın üstünde yeri olsun.
Rusya'da doğdu, İspanya, İsviçre ve Fransa'da çalıştı.
Eserin adı Gardening / Bahçecilik.
(Tate Modern, Londra'da görmüştüm.)

Yıl bitiyor Google bana hala pasaport soruyor, her Ankara dönüşü aynı eziyet, ben unutulacak kadın mıyım, sen söyle Ekmekçim :))))
YanıtlaSilResim şahaneymiş. 2025 i kimse sevmedi anladığım, dilerim gelen gideni aratmasın, ülke huzura kavuşsun ki bizler de huzura kavuşalım, hepimize sağlık diliyorum yeni yılda ve görüşmek dileğiyle diyorum...