Cuma, Ağustos 05, 2011

Birinç! Bu sabah denize ilk ben girdim, yine...

 ...Koyun sağ tarafinda iki karavan park etmisti. Dün akşamüstü gelişini gördüğüm karavan, bu ikisinden biri olmalı.
Deniz serindi bu sabah. İçimden yirmiye kadar saydım, ancak o vakit rahat kulaç atmaya başladım.
Önce sırtüstü ve hızla ilerle, sonra kurbağalamamsı yüzerek kıyıya yaklaş ve etrafa bak.
Yükselen güneş gözümü kamaştırır, esinti hafif ürpertirken  bir müzik duyuyorum, kıyıdaki kahvede müziği açmışlar bu sabah,  bir Napoliten melodi çalıyor.
Sonra yavaşça kıyıya değercesine yaklaşıp kuma çıkarsın ve beklersin üzerinden süzülen deniz suyunun yavas yavas kurumasını...
Eskiden bu bekleyişe kıyıdan taş ya da deniz kabuğu toplamak eşlik ederdi, artık anılar zihnin değerli köşelerinde saklanmakta...


Sabah denizinden anı çakıl taşları ve kıyıya sessizce dokunan deniz.
.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Hoşgeldiniz!