aslında gri hava, evde kalıp tembellik etmek için pek uygundu. bunu seçmeyip kasım'ın son günlerinin keyfini dışarının serin ve nemli havasında sinemaya giderek çıkardığım ve sonuçta güzel filmler gördüğüm için kendimi kutluyorum.
cuma akşamı filmi "yıldızlararası" oldu.
bir kaç hafta önce fragman başlar başlamaz, "bu filme gitmeliyim" demiştim, jenerikte yönetmen olarak christopher nolan adını görünce, bu ilk görüşte etkilenmenin sebebini anlamıştım.
derken, film gösterime girdi fakat bir türlü denk düşürüp filme gidemedim.
zevklerine güvendiğim sinemasever arkadaşlarım filmi seyredip övgülerini belirtince, daha da meraklandım. ne çare, bir türlü denk düşmedi.
sonunda, benim gibi bu filmi çok görmeyi isteyen bayan d. ile, cuma iş çıkışı kendimizi filme attık.
açıkcası filmde eleştireceğim tek şey, senaryonun başlangıç noktasının, dünyada yaşayan insanlar bir gün bu kadar zor durumda kalıp dünya değiştirmek zorunda kalacaklarsa, bunun baş müsebbiplerinden olan bir ülkenin, herşeyi kurtarmak ve kahramanlık destanı yazmak hevesinden vazgeçmemesi üzerine kurulmuş olmasıydı.
bunu bir kenara koyarsak oyunculuk, yönetim, anlatım birinci sınıf.
bu kadar bilinen bir isim dururken filme ille de türkçe isim seçmek ve buna "aşk ve tutku" demek, hep şikayet ettiğim saçmalıklardan biriydi, yine.
august strindberg'in artık klasikleşen oyununu, gençliğinde harika filmlerde seyrettiğim ünlü oyuncu liv ullman senaryolaştırmış ve yönetmiş.
tamamen iyi oyunculuğa dayanan film, az sayıda mekanda ve bir tiyatro eseri havasında anlatılmış. bence bu tercih yerinde. karakterlerin ruh hallerindeki iniş çıkışlar, olayın geçtiği dönemin sosyal ve sınıfsal etkilerinin filme yansıtılması böylece çok başarılı olmuş.
tesadüfen, bu iki filmde de jessica chastain oynuyordu. ilkinde nisbeten daha kısa olan rolde, ikincisinde filme adını veren karakterde çok başarılı bir oyuncuyla tanıştım.
daha önce kaçırdığım "duyguların rengi" ve "aşkın halleri" filmlerini ilk fırsatta görmek arzusundayım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hoşgeldiniz!