Geçen ay okumaya başlayıp, bir solukta bitirdiğim Jhumpa Lahiri'nin Saçında Günışığı isimli romanını, geçen hafta sonu kitap kulübümüzde konuştuk.
Kitabı okuyanlar, az ya da çok etkilenmişler. Laf lafı açtı, konu, ailedeki bireylerin başlarına gelenlerin, insan yaşamı üzerindeki etkileri çevresinde dolaştı.
Sadece olayların değil çocuklara konulan isimlerin de yaşamları biçimlendirmesi üzerine konuşuldu.
O arada öğrendim, yazarımız Jhumpa Lahiri'nin yazdığı 2003 tarihli ilk kısa roman (novella) Namesake / Adaş Tam da bu konuyu işliyormuş. Burada, roman hakkında bilgi var.
Roman, Hindistanlı ünlü yönetmen Mira Nair tarafından 2006 yılında filme alınmış.
Bizde sinemada oynamayan filmi internetten izledim.
Saçında Günışığı'ndaki usulle, 70'lerin sonunda Hindistan'da başlayan bir hikaye A.B.D.'de devam edip, yine bir ucu Hindistan'da sonlanıyor ya da Hindistan'da devam ediyor.
Hikayenin tamamını anlatmayacağım, buradan bir göz atın isterseniz daha iyisi internetten seyredin.
Filmi seyrederken, çocuklarımın geleceğini düşündüm. Biraz da kendi geleceğimi...
Onlar kendi hayatlarını tamamen benden bağımsız halde ve başka hayatlarla birleştirerek yaşayacakları zaman yaşayacaklarımı düşündüm.
İlkin gözlerim doldu, anne gözyaşları döktüm. Sonra Ashima'nın cesareti ve özgürlük duygusu içimi ısıttı, önümü aydınlattı.
Diliyorum, yaşayıp iyilikle göreceğiz.
Hepimiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hoşgeldiniz!