Her zaman hatırla, insan ömrü bir gün kadar kısa ve göz açıp kapayıncaya dek geçiyor.
Oysa bizim o çok önem verdiğimiz varlığımızdan, ömrümüzden daha önemli olanlar var.
Üretenler ve onların eserleri, iz bırakanlar ve onlardan kalanlar, adı sanı bilinmeyen yaşam sürdürücüler...
Yazmayalı bir hayli oldu, bir kaç kez niyetlendim, elim gitmedi.
Çünkü, nefesimizi tuttuk bekliyoruz.
Ne olacak peki?
Devam edecek hayat, ne olsun,
Ben şimdi Ayasofya'nın içinde gördüğümde, hayranlıkla etrafında döndüğüm bu yekpare devasa mermer küpe bakayım.
Aradan geçen 1500 yılı düşüneyim.
Yaşanan onca sıradan ve tarihi olayı bir de.
Bu da geçer yahu, diyeyim.
Derin nefes alayım.
Taş parçası ne olacak ki, derseniz yaşayan bir canlıya dikeyim gözümü.
Kış sonunda birbirine yüzlerce defa girmiş düğümler gibi duran bu köke bakayım.
Üzerinde mor salkımların ya da belki boru çiçeklerinin açtığını düşüneyim.
Baharda ya da en geç yazın pırıl pırıl parladıklarını hayal edeyim.
En iyisi gidip arayıp bulayım, ne açmış bir göreyim.
ANLAŞILDİ... NE DÜŞÜNECEĞİMİZİ DE ŞAŞIRTTILAR BİZE ;)
YanıtlaSilSevgili Tülin,
YanıtlaSilÖyle galiba...
:)