ANKARA BAHARI

Bi koşu gittim geldim, Ankara'ya. 

Otobüs yolculuğu molasız cinsindendi, biraz yordu beni. Belki de nevazil oluyorum diye direncim düşmüştü, halsizdim; yorgunluk hissi ondan sebepti.

Geçen hafta giderken hava pırıl pırıl ve açıktı. İzmit civarında yol kenarındaki vadilerde erguvanlar coşmuş açmıştı. 

Bozkıra yaklaşırken yeşil azaldı haliyle, onun yerine şunun gibi bir kaç bulutu seyrettim durdum.

Ankara'da zaman, orada oluş nedenime uygun olarak, kızımın evi için yiyecek alış verişi yapmak, yemek pişirmek, buzluğu doldurmak, buzdolabını kalabalık hale getirmekle geçti.

Cumartesi günü, birlikte evden çıkıp ODTÜ'ye yürüdük. Kızım topluluk çalışmasındayken ben deli gibi patlayan bahar dalları arasında gezindim.

Bu sene bahar Ankara'ya -ılık geçen kışın etkisiyle olsa gerek- erken ve tüm coşkusuyla gelmiş, sanırım. Ben oradayken hava da ılık ve güneşli geçti, tam bahar şenliği oldu.

Bir akşamüstü Kızılay civarından başlayıp, Esat, Tunalı diye devam eden bir tur yaptık.

DOST kitapevine gittik, küçük butikleri ve hediyelik eşya dükkanlarını dolaştık. Sonra Esat'a geçip, bin tane kadar olan  ASPAVA'lardan birinde, bol ikramlı bir yemek yedik. Bulunduğumuz yerin anneannem ve teyzemin eski evlerine ne kadar yakın olduğunu fark edince, yemek sonrasında kızımla o sokaktan geçtik, eski evi gösterdim ona ve çocukluğumun anılarını anlattım. Oradan ver elini Tunalı, nasıl da cıvıl cıvıldı yine...

Güzel bir Ankara akşamı yaşadık, birlikte.

Sadece bahar dalları değil, leylaklar da mis gibi açmıştı, bahçeler dolusu.

Mor salkımların eli kulağındaydı.

Ve  en çok sevindiğim iki erguvan gördüm şaşkınlıkla; biri üniversitenin bahçesinde kuytu bir köşede, diğeri Arjantin ilkokulunun karşısındaki apartmanın bahçesinde.

Oluyormuş demek!