Telgraf ve Telefon Direkleri

Bugün uyku ile uyanıklık arasındaki bir iç geçmesi anında, telgraf direklerini hatırladım. 

Öylece.

Birdenbire.

Şöyle oldu, saçımı boyatmak üzere kuaföre gitmiştim. 

Zorunlu olarak, ayda bir kez bu faaliyete katlanıyorum. Ancak, işlemlerin bitmesini beklerken genellikle uyku bastırıyor. Bu defa,  bekleme sürecinde ortamda bulunan sarı saçlarından sorumsuz bir genç kadının çok çok yüksek sesle anlattığı bir çekirdeği doldurmaz şeyleri duymak zorunda kaldığım için iyice sıkıldım. Saçım yıkanırken gevşemiş olacağım, bir an -sahiden bir an- içim geçti ve telgraf direklerini hatırlayıverdim; eskiden yollar boyunca telgraf direkleri uzanırdı. 

Telgraf direkleri aklıma düşünce uyku hali uzaklaştı ve onları daha ayrıntılı hatırlamaya başladım. Çoğunlukla demir yollarında raylar boyunca uzanır giderlerdi. Karayolları ana ulaşım güzergahı haline geldikten sonra, telgraf ve telefon direkleri karayolları, şoseler boyunca uzayıp gider olmuştu, muhtemelen. 

Direkler hangi ağaçtan yapılırdı acaba? Onu bilemiyorum da renkleri aklımda, şöyle hakiye bakan soluk yeşilimsiydi. Tepelerinde bazen tekli bazen çoklu porselen başlıklar olurdu, onlar üzerlerindeki kabloların, tellerin birbirine bağlanmasını sağlardı.

İçinde olduğunuz araç hızlandıkça, direkler gözünüzün önünde akar giderdi. Şarkısı bile vardır bilirsiniz, direklerine hatta tellerine kuşlar konar, sıra sıra dizilirlerdi.

Bir yolculukta, bu direklerin haberleşme amacıyla dikili olduklarını öğrenen küçük kızdan hemen diğer soru gelmişti: "Baba, peki, nasıl gidiyor bu telden sesler?" 

Cevabı şimdi hatırlamıyorum, eminim bütün sorularıma bıkmadan cevap veren, açıklayan canım babam anlatmıştır, nasıl olduğunu. 

Öğleden sonra  Ekim güneşinin ısıtıp keyif verdiği bir saatte balkonda mevsim meyveleriyle muhabbet halindeyken, aklıma bu yazıyı yazsam iyi olacağı geldi. 

Telgraf direklerini unutmamalı...