Hayatımızdaki izdüşümleri üzerine yazmak fikri gelmişti aklıma.
Sonra tutuldum kaldım, fikir uçtu gitti, ben bir beyaz sayfaya bakıp oturdum.
Eh bugün yazı günü, boş geçmek içime sinmedi. Sonra dün çektiğim karanfil fotoğrafına bakarken aklıma Edip Cansever'in güzelim şiiri geldi.
Öyleyse...
Yerçekimli Karanfil
Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde
Oysaki seninle güzel olmak var
Örneğin rakı içiyoruz, içimize bir karanfil düşüyor gibi
Bir ağaç işliyor tıkır tıkır yanımızda
Midemdi aklımdı şu kadarcık kalıyor.
Sen o karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte
Sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel
O başkası yok mu bir yanındakine veriyor
Derken karanfil elden ele.
Görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle
Sana değiniyorum, sana ısınıyorum, bu o değil
Bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renk
Birleşiyoruz sessizce.
Yerçekimli Karanfil,1957
Edip Cansever