Canım Fü. hanım yazıyor:
"Evelsi gün B.'a Amalfi kıyısından bahsettim ve Positano'nun ne güzel olduğunu söyledim, senin kulaklarını çınlattım.
Dün sinemaya gittik, daha açılmamıştı. Orada bilmediğimiz bir lokanta girip zaman geçirelim dedik.
Duvarlar Positano resimleriyle kaplıydı. İnanamadım ve hemen resim çektim. Sana yolluyorum."
Sabah hemen cevap yazdım:
"Ah Fü. hanım! Positano unutulur mu? Hem güzelliği hem macerası...
İnşallah yine gideriz.
Bu arada sinema demişken, hangi filme gittiniz?
Ben bu günlerde DVD'lerden Oscar'lı filmleri izliyorum. Çiçeğimi sabahın 6:20'sinde okula gönderince benim çıkış saatime kadar en iyi zaman değerlendirme bu oluyor. Geçen haftalarda ise kitap okuyordum.
Bu sabah The Imitation Game'i seyrettim, dün Still Alice'i seyretmistim.
İkisi de güzel, ancak I . G. den daha çok etkilendim. Savaş, yaşanmış olaylar vs. daha çok sarstı beni. Öpüyorum sizi."
Fotoğraf, o uzaklardaki lokantanın duvarından, mektubun ekinde geldi.
Burada, yıllar önce birlikte yaptığımız gezinin notu var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hoşgeldiniz!