Bloguma girerken, sanki kendi kendime yarattığım engellerle mücadelem sürüyor. Bazen "sign in" olamıyorum, bazen şifrem kabul edilmiyor, sonra tam umudu kesmişken bir de bakıyorum ki, hooppp içerdeyim, filan falan... Neyse, bunu da aşacağız umarım.
ŞİMDİ BUGÜNKÜ HAYAT DERSİ:
Son zamanlarda Paul Auster'a dadandım, yani kitaplarını okumaya... Leviathan, Timbuktu ve Ay Sarayı'dan sonra, şimdilerde Şans Müziğini okuyorum. Hepsini ayrı ayrı çok sevdim ve etkilendim: Kiminden okurken bulduğum bir anlık duygu nedeniyle, kiminden bitirdiğim andaki yoğun hislerden dolayı... Derken bu sabah yolda gelirken okuduğum bir cümle Şans Müziği'ni başkalaştırdı gözümde. Şöyle demiş Paul Auster:
"İnsan bir başkasında kendini görmeye başladı mı, artık ona yabancı gözüyle bakamaz. İstesen de istemesen de, arada bir bağ oluşmuştur."
İşte bu cümle şimdiye dek yakınlık duyduğum bazı insanlara bazı anlarda, örneğin bir sohbet esnasında, nasıl da birdenbire kendimi daha yakın hissediverdiğimin, adeta onlarla aynı olduğumun, ışığını yakıverdi kafamda. Diğer taraftan da, bir sanat eserinin insanın hayatını aydınlatmaktaki gücünü ve önemini bir kez daha anlamış oldum.
Sabırsızlıkla diğer kitaplardaki keşiflerimi bekleyeceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hoşgeldiniz!