Çarşamba, Mayıs 02, 2007

ÇOCUKLAR


Bir süredir o kadar hareketli, zaman zaman sıkıntılı ve üzücü, bazen umutsuzluk veren günler yaşıyoruz ki, şu fotoğrafa bakarak değişim ve gelişim umudu olduğunu kendime hatırlatmak istedim.

5 yorum:

  1. Kac yil onceydi bu? 7? 8? Ben hesaplayamadim...

    Kardeskaya

    YanıtlaSil
  2. Temmuz 1999, Beykoz
    Anneannenin Doğumgünü

    YanıtlaSil
  3. hahha haa... çok sevimliler. ekmekçikız, kızıl saçlı mısınız siz de ve gözlüklü?:) çok sevimli gerçekten.

    ben zaman zaman çok bunalıyorum. eh, biliyorsun neredeyse kendimi eve kapatmış sayılırım bunalmaktan yorulduğum için. ama bazen de her şeyin iyiye gidebileceğini düşünüyorum.

    sevgilerimle.

    YanıtlaSil
  4. Cok güzel bir fotografmis bu.
    ben bile neselendim, umutlandim :)

    YanıtlaSil
  5. Peri Hanım,
    Ben ise, kendimi eve kapatınca daha çok bunalıyorum, dışarıda kendime geliyorum.:)
    Soldan sayarsak kızım, 1 numaralı yeğenim, oğlum, 2 numaralı yeğenim.
    Zatıalilerini ikna edersem bugünkü hallerini (aynı sırada olmak koşuluyla) çekip, ekleyeyim.
    Bana gelince, kızıl değilim, kimse alınmasın doğal olmayan kızıl saç sevmem üstelik. Ve de, çocukluğumdan beri gözlüklüyüm.

    Sevgili Neyzen,
    Hah, ben de tam bunu (neşe, umut) istemiştim.
    Bebeler adına teşekkürler!

    YanıtlaSil

Hoşgeldiniz!