İÇ BUNALMASININ ATLATILMASI YOLLARI

BİZ KİMDEN KAÇIYORDUK ANNE?

Perihan Mağden'in son romanının adı.

Önceki romanı olan "İki genç Kızın Romanı"nı çok beğenerek okumuştum. Yeni bir roman yazdığını duyduğumda yayınlanmasını heyecanla bekledim. Ancak, kitabın adını duyduğumda bu bekleyişim tereddüte dönüştü; bir iç sıkıntısı beklentisine girdim. Bu nedenle de kitabı almayı, okumayı bir kaç ay erteledim.
Sonunda, iki hafta önce okumaya başladığımda o kadar depresif ve soru işaretli bir okuma oldu ki, araya "İkna"yı okumayı sokarak sonunda kitabı bitirdim.

Bu kadar debelenme nedenim ne kitabın kalın oluşu, ne dilinin anlaşılması zor oluşu değil.
Kitabın ne demek istediğini, neyin bu kitabın yazılmasının itici gücünü oluşturduğunu anlayamadım. Roman bir seri katili mi anlatıyor? Yoksa sadece bir anne-kızın dramını mı? Yani, romandaki anne, ailesinden aşırı baskı görerek yaralanmış ve depresyon kuyusunda boğulan bir zavallı mı yoksa acımasız bir seri katil mi? Ya da şöyle düşünebiliriz belki: Kitap doğrudan yazarın kendisinin, çocuğunun ve annesinin bir tür dramı mı? Yazarla yapılan bir röportajdan, aşağıdaki paragraf. Tıklayınca yazının tümüne ulaşabilirsiniz.

Bir yazınızda annelik için: "It's a loosing battle" demiştiniz, yani baştan kaybedilmeye mahkum bir savaştır annelik. Peki, travmatik olmayan bir anne-kız ilişkisi mümkün mü sizce? Yoksa bu ilişki doğası gereği mi travmatik?

Yani, daha yüzeysel olan anne-kız ilişkileri var; mesela daha mesafeli, daha kontrollü. Ama bence işin özü çekirdeğinde çok travmatik ve çok zor bir durum. Aynı baba-oğul gibi. Mesafeyle ya da yorganlayarak onu hafifletebilirsin ya da yok da sayabilirsin, görmezden gelebilirsin. Ya da gardıroba kapatabilirsin; ama işin özünün öyle olduğunu düşünüyorum.

Kitap bitince, iç sıkıntısı yanısıra bazı sorularla başbaşa kaldım. Başlıcası şu:

İlk çocuğum erkek değil kız olsaydı, çocuğumla ve sonra da çocuklarımla ilişkilerim şimdikinden farklı olur muydu, ben şimdiki benden daha farklı olur muydum?

Bu soru biraz "halamın bıyıkları olsa amcam olurdu" mesel'i gibi oldu, farkındayım. Yine de aklımdan geçmiyor değil amcam mı olurdu, yoksa sadece bıyıkları için zaman zaman ağdaya ihtiyaç duyan bir halam mı olurdu?

Bir başka soru şu olabilir mesela, Ayça Şen'in kızı olsa, onda da Perihan Mağden'e benzer bir pataloji görülür müydü?
Ayça Şen'in yazılarını da ilgiyle izliyorum ve küçük bir oğlu olduğunu biliyorum.
Ayrıca geçen sene onun "Saatçi Bayırı" isimli romanını aklımdan benzer sorular geçerek okumuştum.

Teknik olarak sorulursa, çeşitli boy ve etkilerde dramlar travmalar yaşamış insanlar, bunları kendileriyle aynı cinsten olan çocuklarına yansıtmak zorunda mı?