POMPEİ ve SORRENTO

İkinci gün, otelde kahvaltımızı yapıp, sırt çantalarımızı alıp, istasyona gittik. Pompei'ye doğru giden Circumvesuviana hattı için bilet aldık. Bu söylemeyi bir türlü beceremediğimiz isim, bir tür banliyö treni. Pompei, Napoli'den Sorrento'ya kadar devam eden bu tren hattının ortalarında yer alıyor. İstasyondan çıkınca, kısa bir yürüyüşle harebenin ana giriş kapısına ulaşıp, biletinizi alabiliyorsunuz.
Aşağıdaki fotoğrafta sağ tarafta kalan bölümden ilerleyince.



Monte Vesuvio, bildiğimiz adıyla Vezüv Yanardağı, dünyadaki aktif yanardağlardan biri (imiş). Bildiğim, ancak nedense unuttuğum bu gerçeği İstanbul'a dönünce hatırladım.
Ne tuhaf, değil mi? Unutmamış olsam, Napoli'ye gitmez miydim? Sanırım, yine giderdim. Hernasılsa, bizim de oradaki insanlardan farkımız yok; biz de saatli bomba üzerinde yaşıyoruz.

Pompei, MS 79'da Vezüv patladığında üstü küllerle kaplanarak haritadan silinmiş. O zaman nüfusu ikibin kadar kalmış. Çünkü, patlamadan yaklaşık on yıl kadar önceki bir büyük depremde yirmibeşbin olan nüfus ölenlerle, kaçanlarla iyice azalmış durumdaymış.
Pompei ile ilgili pek çok söylenti, efsane var. Ağırlıklı düşünce, bu şehirde yaşayanların sanki cezalandırıldığı üstüne.

Bu söylentilerin, insanların doğa olaylarını anlayamamak ve açıklayamamaktan kaynaklanan korkularıyla yaratıldığını düşünüyorum. Yanardağın Gazabı! Tanrıların Öfkesi! gibi.

Bugün Pompei, duvarları bütün halde duran evleri, büyüklü küçüklü, üstü açık örtük tiyatroları, spor alanları, botanik bahçeleri, süslü bahçeli büyük evleri, kölelerin yaşadıkları tek odalı evleri, tapınakları, sunakları, çamaşırhaneleri, yağhaneleri, erzak ambarları ile her şeyiyle tam kurulmuş, uygar bir şehrin nasıl olduğunun insanlara gösterilmesi için var, sanki.
Sanki, o, üstü lavla tozla örtüldüğü için kararmış duvarların kenarında bir anda o günün insanları beliriverecekmiş gibi bir hisle dolaşıp durduk, kalıntıları.


Yukardaki fotoğrafın benzerini çekmiştik. Cama yansıyan ışık görüntüyü parlatmış, o nedenle bir İtalya gezgininin blogundan bulduğum bu fotoğrafı ekledim.
Bu fotoğrafta görünenler o zaman kaçarken üstü sıcak külle kaplandığı için o an, orada ölen insanların bulunmuş bedenleri. Bunlar bir tür heykel kalıbı gibi bir fiziksel oluşum geçirmiş olduklarından, tam o anı yansıtıyorlar. Camdan yapılmış, kübik bir fanusun içinde korunuyorlar. Görmek çok etkileyiciydi. Bütünüyle Pompei, tam bir arkeoloji hazinesiydi, demeliyim.

Üç saatin sonunda Pompei'den çıktığımızda, dere tepe yürümekten ve gördüklerimizden fazlasıyla yorulmuştuk.
Dışardaki kafeteryada pasta yani makarna yedik, biraz kendimize geldik. Ardından hediyelik eşya satıcılarını dolaşıp, istasyona döndük.


Bu defa ayn trenle Sorrento'ya devam etmek üzere biletlerimizi aldık.
Kırk dakika civarı bir tren yolculuğundan sonra ulaştığımız Sorrento bizi büyüledi.
Deniz kenarındaki iskeleleri, plajları, tepeden denizin seyredildiği otelleri, parkları, müzesi, piyasa caddesi ile çok hoş bir tatil kasabası, burası.
Dondurma yedik, yürüdük, keyif yaptık.



Oradan sonra yola devam edip Salerno'ya kadar sahilden otobüsle gitmeyi planlamıştık. Bir de baktık ki, otobüs saati geçmiş.
İyi ki otobüsü kaçırmışız; eminim, Capri / Salerno maceramızı okuyunca, bana hak vereceksiniz.