SEZON AÇILIŞINI YAPTIK

Ne kadar oldu?
Hatırlamadığıma göre bir ay olmuştur, sinemaya gitmiyordum. Gidememiştim.
Dün akşam, maküs talihe bir tekme attım(k).
Sevgili blog ve mahalle komşum Şule ile "Aşkın İngilizcesi"ne (Broken English) gittik. Geçtiğimiz İstanbul Film Festivali listesinde olan, benim görmeye fırsat bulamadığım bir filmdi. Gösterime çıkanca, alkışlayan eleştiriler almadı doğrusu.
Beklentimiz hiç de yüksek olmadığı için filmi keyifle seyrettik ve iyi vakit geçirdik. Üstüne bir de, güzelce sohbet ettiğimiz eklenince, birlikte olduğumuz vaktin değeri daha da arttı.




Bu sabah, Fatih Özgüven'in yazısını okudum. Doğrusu, nesnel bir gözle bakarsanız, tamamen katıldığım bir eleştiri. Üstelik, sosyolojik çözümlemesi de gerçek.
Diyor ki:
Belli bir yaşa gelmiş şehirli kızların sevgili arayıp bulamamaları, buldukları adamlar yüzünden mazoşistleşmeleri ya da genel olarak sevgili işini bu kadar karmaşıklaştırmaları adetten midir? Bu bir gerçeklikten çok üzerinde anlaşılmış bir ‘senaryo’ya mı tekabül ediyor? Öyleye benzer; Parker Posey, yarım yarım İngilizce konuşan ‘gerçek olamayacak kadar iyi’ Fransızını bulduğunda kendine o kadar zorluklar çıkarıyor, olayı o kadar yokuşa sürüyor ki, filmi seyrederken ister istemez tefrika halinde aşk acılarını dinlediğim bir iki kız arkadaşım aklıma geldi.

Olsun varsın, yine de seyretmesi hoş bir filmdi. Merak eden varsa, tadını çıkarabilir bence.

.