SARI

Bazen böyle oluyor.
Ben sıradan günlük hayatımı yaşarken, dışarıdaki büyük hayatta başka şeyler oluyor.
Sonra kafamı kaldırıp etrafa bir bakıyorum, sanki başka bir dünyadayım.

Değişiklikler bu kadar mı hızlıymış diyorum, fark etmemişim. Örneğin, üstünden sadece biraz karanlık ve zor bir kış mevsimi geçti, şimdi İstanbul manzarasına bakınca kuleler kuleler görüyorum.
İçim daralıyor!

Yaşanan değişikliğin ayırdına sonradan  varmak, bana hüzün veriyor.
Oysa, değişim bir canlılığın yenilenmenin ifadesi olmalı.
Böylesi zamanlardaki değişim başkalaşım sanki; kabul edilmesi zor bir hal gibi.
Öylece durup, olanlara hayret içinde bakakalmak, içimdeki hızın dışarıdaki hıza akıl erdirememesi mi acaba?

Şu sarı sarmaşık güllerine bakın! Nasıl da tomurcuklanmış, dalları gonca dolu. Gerçek hayat orada bence.
Şimdilerde bana öyle geliyor ki, hayatın tek ustası doğadaki yaşam ve onun ritmi.