Sevgili Blog,
Bugün habitatıma dönmüş olduğumu anladım; günlük sıradan işler, alışık olduğum sokaklarda caddelerde yürümek, rutubetli hava, kargalı martılı gökyüzü...
Ankara'da bir hafta geçirdikten sonra, bir anda dank etti "burada martılar yok!" Şehrin tanımı zihnimde martı ile kodlanmış, sanki.
Martıların çığlıklarının eksik olmadığı gökyüzünün altında olmak. İstanbul'un en net tanımı buymuş benim için, onu anladım.
Deniz kenarında olmak İstanbul'un ta kendisi, diyelim Kadıköy'de rıhtımda durup Haydarpaşa'ya bakmak çok özel, vapurla Beşiktaş'a geçerken Topkapı'yı seyretmek bambaşka, Boğaziçi'nde poyraz serin serin eserken yürümek benzersiz filan da, bütün bunlar martılar olmadan hep eksik hep sessiz, cansız sanki.
En olmadık zamanlarda karşımıza çıkan, uçan, konan, yürüyen, çığlık atan, bazen fazlasıyla gürültü yapan martılar olmasa, İstanbul başka bir yer olurdu.
Fotoğrafı büyütürseniz göreceksiniz, vapurun üstünde biri sağda biri solda iki martı var.
Bir İstanbul vapuru fotoğrafı için az bile!
Ne kadar doğru bir saptama. İstanbul'a 40 yıl sonra ilk geldiğimde haliyle ilk kez görüyor gibiydim. arkadaşımın kızının evinde kaldım, bitişik dairede yaşlı bir çift oturuyordu. Gece yan duvardan gelen tuhaf sesler kafamda çiftin yaşları konusunda soru işareti uyandırıp fesat düşüncelerime yol açmıştı. Meğer henüz tanışmadığım martılarmış :)))
YanıtlaSilPlan yapalım, program yapalım, güneşli bir zamana denk getirelim, gerçekleştirelim bu planı...
Leylakcığım!
YanıtlaSilAlemsin yaa! :))
Ama haklısın, martılar bir çığlık atmaya başlayınca, serseme çevirirler insanı. Özellikle yaz başında yavrular yumurtadan çıktığında. ;)
Bana az müsade, bu hafta sonuna çıkalım, konuşalım bu konuda. :)
Martıların yokluğunu her yaz AYvalık'da ararım. Deniz kenarı olduğu için bir sürü
YanıtlaSilolmasını hayal ettiğim martılar saysan sayılacak kadar az orada da.Anlaşılan herkesler gibi martılarda İstanbul'u seviyor.
Sevgili Mehtap,
YanıtlaSilİstanbul dışında Ege'de tek tük martı görünce sevinirim. en çok da Van gölünde martı gördüğümde şaşırmış ve sevinmiştim. :)